باورها و آیین‌ها در جوامع مختلف، مبنای خلق آثار هنری بوده است. هنرهای آیینی و سنتی از این منظر، دستاورد مشترک مردم و هنرمندان است. آنچه در این قرائت از هنر، جالب توجه می‌باشد، عمومیت آن است؛ هنری که از آداب، رسوم، قصه‌ها، داستانها و روایت‌های مردمی و محلی نشأت یافته، بی‌شک محصولی ناب و دارای ارزش‌های منحصر به فرد است این هنر به دلیل اصالت و هویت خاص، همواره برای مخاطب جهانی، علاوه بر ارزش معرفتی، تازه و اصیل است و با اشتیاق از آن استقبال می‌ماید. اگر بپذیریم که هنر و ادب مؤلفه‌های محوری شکل‌گیری هویت فرهنگی و اجتماعی است این مفاهیم گاه چنان مشترک و در هم تنیده‌اند که تفکیک آن به آسانی میسر نیست. از این منظر، جایگاه و منزلت هنرهای اصیل عموماً و نمایش‌های آیینی و سنتی خصوصاً، قابل توجه است. نمایش‌های آیینی و سنتی مبیّن رویکردهای فرهنگی مردم جوامع مختلف در طول تاریخ است.
جای تردید نیست که هنر نمایش منبعث از آیین‌ها و رسوم نمایشی است و همواره در هر دوره‌ای بیانگر آمال و باورهای مردم بوده است. نمونه بارز آن تعزیه خوانی است که توسط مردم اجرا و حمایت و پس از یک زیست تاریخی و تعالی و تکامل تدریجی به عنوان آیین و هنر اصیل ایرانیان در حافظه جهانی یونسکو ثبت گردیده است.
اجرای نمایش‌های آیینی و سنتی در روزگار ما، موجب غنا و ارتقای هنر صحنه‌های و تئاتر به معنای نوین آن است و کارکرد بنیادین این نمایش‌ها زمینه پیوند میان مردم و جریانهای اجتماعی را تمهید و فرایند آن را تسهیل می‌نماید. نمایش‌های آیینی، به دلیل محتوای اخلاقی و نگاه آرمانگرا مفاهیم اتحاد، همدلی و همزبانی و امید به آینده را در جامعه تقویت می‌نماید. بنابراین نقش جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی در سپهر فرهنگی و هنری ایران اسلامی، ممتاز و اهتمام به برگزاری شایسته آن در همه ادوار مورد تأکید است.
از خداوند متعال توفیقات روز افزون متولیان، مجریان و هنرمندان عزیز فعال در جشنواره هفدهم را مسألت دارم.
هفدهمین جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی به ریاست علی نصیریان و دبیری داود فتحعلی بیگی از 4 تا 10 شهریور ماه در تهران برگزار می‌شود.
انتهای پیام/