به گزارش خبرنگار
حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ این بار به آشنایی بیشتر با فردی پرداخته ایم که از پیشگامان و خیرین در عرصه مدرسه سازی است که زندگی و سرمایه خود را در راه خدمت رسانی به مردم کشورش اختصاص داده است.
محمدرضا حافظی خیر مدرسه سازی است که در شهر بروجرد استان لرستان متولد شد. وی در آستانه 86 سالگی قرار دارد و همچنان در فعالیت های خیریه پیش قدم است.
وی در خانواده ای متمول و در عین حال خیر و فرهنگ دوست پرورش یافته است. جدش نزدیک به 110 سال پیش در شهر بروجرد طبابت می کرده و افراد محروم به صورت رایگان تحت درمان او قرار می گرفته اند.
دکتر حافظی از وضعیت خانوادگی و کودکیتان بگویید
من متولد بروجرد هستم و پدرانم هم در این شهر می زیسته اند. پدرم حاج مصطفی حافظی موسس برق بروجرد و همچنین موسس کارخانه آرد این شهر بود.وی فعالیت های بسیاری در شهر بروجرد انجام داده است.
از وضعیت تحصیلی خودتان هم بگویید
من در جوانی در حوزه علمیه و همینطور مدارس معمولی تحصیل کردم و نهایتا مدتی در آلمان سکونت داشتم و مدرک دکترای مدیریت را هم از دانشگاه نیوپرت کالیفرنیا اخذ کردم.
رشته تحصیلیتان در کار برایتان مفید بود؟
بله ، در کار و همینطور زندگی ام بسیار تاثیر گذار بود، دنیای امروز دنیای علم و دانش است و خود و بچه هایمان باید در کسب آن کوشش کنیم و برای انجام هر فعالیت به علم روز آگاه باشیم.
پدرتان هم در در مدرسه سازی اقداماتی داشته اند؟
او در نزدیک به 70-80 سال قبل مدرسه علمیه‌ای در بروجرد احداث کرد که همچنان پابرجاست و جوانان در آن به تحصیل می پردازند و من هم به تبع پدرم و سایر افراد خانواده که فرهنگ دوست بودند و به ارتقای سطح آموزش فرزندان کشور اهمیت می دادند ، در این امر مشارکت می کنم.
از اولین مدرسه ای که ساختید چندسال می گذرد؟
19 سال پیش اولین بار این حرکت را در مشهد مقدش شروع کردیم . در آن زمان تعداد انگشت شماری بودیم که به این فعالیت در سطح کشور روی آوردیم. زمانی که مدارس کشور 4 نوبته بودند و دانش آموزان بستر مناسبی برای تحصیل نداشتند.
چه عاملی جهت زندگی شما را به سمت مدرسه سازی تغییر داد؟
مبنای اصلی این کارم، مرگ پسر جوانم امیر حافظی بود که زندگی مرا اداره می کرد اما در حادثه تصادفی به همراه همسرش از دنیا رفت.
آقای دکتر لطفا توضیح بیشتری بفرمایید
فوت پسرم باعث تنبیهی در زندگی من شد، من حمایت های مالی از او می کردم و تصورم این بود که او پول ها را در مسیر نادرست هزینه می کند اما بعد از فوتش دیدم در جوانی کار خیر انجام داده، به نیازمندان کمک می کرده است . او بود که به من یاد داد عبادت به جز خدمت خلق نیست و من هیچگاه نمی توانم این خاطره را فراموش کنم.
مدرسه ای به نام پسرتان ساختید؟
بله، بعد از فوتش منزلی را که در منطقه جردن برای زندگی این دو جوان خریده بودم، فروختم و اولین دبیرستان را در زادگاهم به نام پسرم ساختم که در آن زمان مظفر وزیر آموزش و پرورش وقت آن را افتتاح کرد و گفت: اگر یک جوان از دست دادی و امروز 1200 جوان به دست آوردی و یادآور شد وقتی مشیت الهی زمینه های تحول را برای انسان ایجاد کند، تلخی های زندگی را برای او زمینه ساز می شود.
آقای حافظی تاکنون چند مدرسه ساختید؟
من در حال حاضر 14 مدرسه ساختم و از خدا می خواهم تا زمانی که عمر دارم به این عمل خداپسندانه بپردازم.
آقای دکتر قبل از مدرسه سازی، با توجه به سابقه خانوادگی که دارید، فعایت های خیریه انجام داده بودید؟
من قبل از این هم در امور خیریه و امور اجتماعی مشارکت داشتم. انجمن بروجردی ها مقیم تهران را ایجاد کردم و به دیگران برای انجام کارهای خیر انگیزه می دادم .
در ارتقای سطح فرهنگی شهرتان هم فعالیتی انجام دادید؟
بله ، اثرات ماندگاری را در زادگاهم به وجود آوردم و سعی دارم این روش استمرار داشته باشد.
جامعه خیرین مدرسه ساز، فعایت های عمرانی دیگری هم داشتند؟
این انجمن باعث شد جامعه خیرین مسکن ساز، دانشگاه ساز، خیرین راه و ترابری ، خیرین اشتغال زا و مواردی این چنینی فعایت های خود را آغاز کنند و در خیلی از عرصه ها ایجاد انگیزه کرد.
آقای حافظی اولین خیر مدرسه را می شناسید؟
اولین خیر مدرسه ساز امام خمینی (ره) بودند که 35 سال گذشته 50 میلیون تومان در امر مدرسه سازی مشارکت کردند و این جمله را فرمودند که همه کشور باید مدرسه شود و اکنون در سراسر کشور آثار حضور خیرین مدرسه ساز را شاهد هستیم.
آقای دکتر نقش خانواده شما در این فعالیت های خیر چگونه است؟
همسرم در این زمینه بسیار با من همراه است و خانواده ام بسیار موافق این فعالیت هایم هستند و من موفقیتم را بیشتر مرهون تلاش ها و همکاری های همسرم می دانم.
خواهر و برادرهایتان چطور؟
من 5 خواهر و 1 برادر داشتم که برادرم مهندس برق و دکترای مدیریت در آلمان ساکن بود و سه سال پیش از دنیا رفت و آنها هم همیشه مرا به انجام این کار تشویق می کردند.
آقای دکتر از بین مدارسی که ساختید کدام حس بهتری را در شما به وجود آورده و کلا هنگام افتتاح مدرسه چه حسی دارید؟
هر مدرسه ای که افتتاح میشود بهشت موعود برایم تداعی می شود مخصوصا وقتی بچه های معصوم با گل و خواندن سرود برای استقبال از خیر می آیند.
بزرگترین خیر مدرسه ساز کشور چه کسی است؟
آقای مصلا نژاد است که تاکنون 120 میلیارد صرف ساخت مدارس و خوابگاه و دانشگاه کرده است و 600 مدرسه را هم ساخته است.
بزرگترین خیر مدرسه ساز کشور چه کسی است؟
آقای مصلا نژاد است که تاکنون 120 میلیارد صرف ساخت مدارس و خوابگاه و دانشگاه کرده است و 600 مدرسه را هم ساخته است.
آقای حافظی از دانش آموزان مدارس خیر ساز، کسی را می شناسید که به مقام بالایی دست یافته باشد؟
چند وقت پیش در دانشکده کارآفرینی دختر خانمی را دیدم که در یکی از مدارس خیر ساز تحصیل کرده بود و تاکنون 12 اختراع را به ثبت رسانده و مهم ترین دستاورد وی ساخت دارویی بود که از اثرات جانبی سلاح های شیمیایی روی بدن جلوگیری می کرد.
باتوجه به اینکه بیشتر وقتتان صرف مدرسه سازی می شود وضعیت معیشتی چگونه است؟
من بیشتر وقتم در راه مدرسه سازی است و 8 سال پیش بود که تشخیص دادم و دو کارخانه ام را تعطیل کردم و بیشتر تمرکزم را روی مدرسه سازی و ایجاد انگیزه در خیرین صرف کنم.
من معتقدم زمینه این کار خیر از سوی خداوند برایم مهیا می شود با توجه به اینکه مستاجرانم در بروجرد هم در پرداخت اجاره توجه زیادی ندارند.
توصیه شما به افرادی که توانایی زیادی در مدرسه سازی ندارند اما علاقه زیادی به این کار داند ، چیست؟
در کار خیر عدد و رقم مهم نیست وا نگیزه و کمک در حد توان علمی هرکس کفایت می کند.
راز شادابی و سرزندگی شما چیست؟
من وقتی انگیزه افراد را در کارهای خیر می بینم اثرات مثبتی در زندگیم ایجاد می شود.
صحبت پایانی شما برای مردم و جوانان چیست؟
عمر سپری میشود ، مرگ یکی از مسائلی است که همه ما با آن درگیر هستیم، خوشا به حال آنان که در کار خیر مشارکت می کنند و برای زندگی آخرت برنامه ریزی می کنند و شایسته است هر کس در حد توان در این امور مشارکت کند.
گفتگو از آتوسا دولتیاری
انتهای پیام/
آقاي دكتر نوسازي مدارس وظيفه دولت است و مدارس موجود نيز براي دانش آموزان كفايت مي كند لذا از شما خواهش مي كنيم اين وجوه را در مدارس دولتي شخصا جداي حقوق معلمان به آنها پرداخت نماييد تا شايد كمي دلسوزانه تر به آموزش پرداخته و بهانه اي نداشته باشند با اين حاليكه اين شغل را خودشان انتخاب نموده اند. يا اينكه وجوهتان خودتان مستقيما را در بين افراد ضعيف كه توان مخارج سنگين مدارس خصوصي را براي فراگيري علم ندارند و فرصت به خاطر ضعف مالي از دستشان مي رود ، توزيع نماييد چه بسا اين افراد كه كم هم نيستند درسخوانتر و باهوشتر و انگيزه دارتر از خانواده هاي مرفع هستند و فقط ضعف مالي دارند