به گزارش خبرنگار
حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ویتیکیگو نوعی بیماری پوستی است که تظاهر آن بصورت پیدایش لکه‌هایی کمرنگ تر از پوست طبیعی و یا فاقد رنگ و کاملا سفید پوستی و مخاطی است اگر چه این بیماری می‌تواند در هر سنی بروز کند ولی در اطفال و سنین 40-20 سال شایع تر است.
شیوع آن در جامعه نسبتا بالا و حدود 2-1 درصد است و همچنین بیماری در هر دو جنس مذکر و مونث و در تمامی نژادها با تفاوت‌هایی دیده می‌شود محل شایع بروز بیماری صورت و به خصوص پلک چشم و اطراف دهان، آرنج‌ها و زانوها، انگشتان دست و پا، قوزک پا و مچ دست است ولی می‌توان گفت هیچ نقطه‌ای از پوست و مخاط نیست که کاملا در امان باشد.
عواملی که در این بیماری دخیل هستند
در مورد علت پیدایش این بیماری اتفاق نظر وجود ندارد و نظریه‌های مختلفی مطرح شده است ولی چندین فرضیه بیشتر مورد توجه قرار دارند که بیشتر این فرضیه‌ها بر اساس آسیب و از بین رفتن یا غیر فعال شدن ملانوسیت‌ها یا همان سلول تولید کننده رنگدانه در پوست شکل گرفته‌اند بدین معنی که سیستم ایمنی فرد علیه ملانوسیت‌های خودی وارد عمل شده و آنها را از بین می‌برد.
وضعیت وراثت و مسری بودن این بیماری
اگرچه الگوهای وراثتی در مورد این بیماری مطرح شده‌اند ولی آنچه که در مورد نقش ارث در این بیماری می‌توان ابراز کرد این است که در برخی خانواده ها پیدایش این بیماری شایع‌تر است و وجود یک بیمار مبتلا به ویتیگیلو اگر چه احتمال بروز این بیماری را در خانواده زیاد می‌کند ولی این رقم خیلی چشمگیر نیست و در اغلب بیماران نمی‌توان سابقه این بیماری را در اعضای دیگر خانواده یافت.
گفتنی است این بیماری به هیچ وجه مسری و واگیر دار نبوده و تماس با این افراد به هیچ وجه ابتلای بیماری را به همراه نخواهد داشت.
تیرهای این بیماری به روان افراد نشانه می‌گیرند
تغییراتی که ویتیگیلو در ظاهر افراد بوجود می‌آورد می‌تواند سلامت روحی و روانی آنها را تحت تاثیر قرار دهد و مشکلاتی را در زمینه شغل و زندگی آنها ایجاد کند افراد مبتلا استرس‌های روحی را تجربه خواهند کرد مخصوصا اگر ویتیگیلو در نواحی قابل رویت بدن باشد شدیدا فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و در فرد احساس پریشانی، شرمندگی، افسردگی یا نگرانی در مورد واکنش دیگران ایجاد می‌کند.
پیوند سلول‌های ملانوسیت خودی برای درمان ویتیگیلو
از آنجا که مشکل اصلی بیماران ویتیگیلو نا کارآمد بودن سلول‌های ملانوسیت است محققان پژوهشکده رویان موفق به درمان بیماری ویتیگیلو با پیوند خودی سلول‌های ملانوسیت که یک روش سلول درمانی محسوب می‌شود، شدند.
دکتر عطایی مدیر بانک سلول درمانی پژوهشگاه رویان در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران گفت: در این شیوه درمانی ابتدا سلول‌های ملانوسیت از نمونه‌های پوستی بدست آمده از نواحی سالم پوست آن دسته از بیماران مبتلا به ویتیگیلو که پاسخ قابل قبولی به درمان‌های متداول نداده‌اند تحت شرایط کاملا استریل جدا و به صورت داخل اپیدرمی تزریق می‌شود.
وی افزود: نتایج این شیوه درمانی جدید روی مبتلایان به لک و پیس کاملا بی‌خطر و بسیار رضایت بخش بوده است.
عطایی گفت: در این روش بعد از انتخاب بیمار و نمونه برداری از پوست سالم، نمونه‌ها بلافاصله به پژوهشکده رویان منتقل شده و در شرایط کاملا استریل سلول‌های پوستی از بافت جدا می‌شود و یک روز بعد از نمونه برداری سلول‌ها برای تزریق ارسال می‌شوند. روند درمانی به صورت سرپایی انجام می‌شود و نیازی به بستری شدن بیمار ندارد.
مدیر بانک سلول‌درمانی پژوهشگاه رویان خاطر نشان کرد: این روش بر خلاف روش های متداول در کشورهای دیگر که با ایجاد خراش تاول و اشعه‌ی ماورای بنفش سلول را تزریق می‌کنند و عوارضی را در بردارد نتایج رضایت بخشی دارد و موجب بهبودی بیش از 60 درصد بیماران می‌شود.
گزارش از مهناز متقی
انتهای پیام/