وی اظهار کرد: آب تالاب بختگان از دو رودخانه کر و سیوند تامین می شود که منبع اصلی تامین آب آن از رودخانه کر است که به علت احداث سه سد بر روی آن، حقابه مورد نیاز تالاب به آن نمی رسد زیرا تامین آب شرب، کشاورزی و صنعت در اولویت قرار دارد.
وی ادامه داد: وزارت نیرو سالانه حقابه ای حدود 60 میلیون متر مکعب برای تالاب بختگان در نظر گرفته که تاکنون هیچ میزان از آنرا تامین نکرده است.
محفوظی با بیان اینکه حدود 130 هزار هکتار اراضی کشاورزی در پایین دست این سه سد وجود دارد گفت: کشاورزان با احداث چاه های غیر مجاز و پمپاژ آب رودخانه مانع رسیدن آب به تالاب بختگان می شوند.
وی افزود: در بودجه سال 94 اعتباری حدود 2.5 میلیارد تومان برای احیای تالاب های استان فارس با اولویت تالاب بختگان دیده شده است که بر این اساس در تلاش برای تهیه برنامه مدیریت زیست بومی تالاب با مشارکت جوامع محلی و ذینفعان هستیم.
محفوظی اظهار کرد: البته در سال های 92 و 93 یک سری کارهای فرعی مانند تعیین حریم تالاب بختگان با هدف جلوگیری از هر گونه دخل و تصرف در حریم تالاب انجام شده و اکنون حریم بخش های زیادی از تالاب مشخص شده است.
وی ادامه داد: تالاب کمجان یکی از تالاب های اقماری تالاب بختگان است که با همکاری و مشارکت مردم محلی احیا شده است زیرا زندگی و معاش اهالی منطقه به این تالاب وابسته بود بنابراین با همکاری و مشارکت مستقیم مردم می توان تالاب بختگان را دوباره احیا کرد.
کارشناس معین تالاب های استان فارس گفت: استان فارس 12 تالاب دارد که از این تعداد 6 تالاب شامل بختگان، طشک، مهارلو، پریشان، کافتر و ارژن اصلی و دائمی و بقیه فصلی هستند که بیشترین وابستگی آنها به منابع زیر زمینی است و اکنون نیز به علت کاهش بارندگی و برداشت های بی رویه سطح آبهای زیر زمینی بسیار کاهش یافته است.
وی افزود: حدود 60 تا 70 درصد تالاب های اصلی و دائمی استان فارس خشک شده است و به طور جداگانه هر تالاب نیز حدود 20 تا 30 درصد از آن باقی مانده است.
تالاب بختگان از دریاچه های ایران در استان فارس است که اکنون کاملا خشک شده است.
این تالاب زیستگاه زمستانه پرندگانی است که از روسیه و دشت های سیبری به ایران مهاجرت می کردند مانند فلامینگو، درنا، کبوتر دریایی، آب چلیک، مرغابی و غازکه همگی در حفظ بوم ساختار و محیط زیست نقش بسیار ارزنده ای داشتنند.
بختگان باعث افزایش رطوبت هوا می شد و به علت بلند بودن ارتفاع کوه های پیرامون نی ریز، رطوبت حاصله در هوای همان منطقه باقی مانده و باعث ثمردهی درختان انجیر، بادام، رز و زیتون در کوه ها می شد که می توان به نوعی آن را آبیاری مصنوعی کوه ها نامید.
انتهای پیام/