به گزارش
خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران؛ اختتامیه نخستین جشنواره فیلم کوتاه سماء امروز عصر با مجری گری احسان علیخانی و با حضور بهرام عظیمی، پرویز شیخ طادی، داریوش ارجمند، مجتبی راعی، ابوالفضل جلیلی و چند تن از پیشکسوتان دیگر عرصه سینما و تلویزیون در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد.
در ادامه مراسم پس از خیر مقدم ریاست فرهنگسرای اندیشه مجتبی امینی دبیر جشنواره به جایگاه رفت و گفت: ما باید رویکرد و نگاهی مثبت به پهنای سبک زندگی ایرانی اسلامی داشته باشیم. زیرا مفهوم فرهنگ ما با فرهنگ غرب بسیار متفاوت است و ما در نوع خوراک، کسب و کار، خانواده، طلاق، دیدگاه‌مان نسبت به سیاست و خیلی از این دست موارد با غرب تفاوت داریم و این‌ها بخش‌های اصلی تمدن ما محسوب می‌شوند که همان سبک زندگی ایرانی اسلامی است.
وی افزود: بخشی از این جشنواره معطوف به فعالیت جشنواره است که در هنگام آغاز 1986 اثر در این جشنواره شرکت کردند که ما آن‌ها را تفکیک کردیم.
امینی عنوان کرد: این جشنواره با تمام سختی های خود پس از آغاز سال شروع به کار کرد و کار بسیار دشواری را پیش رو داشت و می‌توانم بگویم بدون همراهی همکاران فرهنگی و هنری به ویژه موسسه شهید آوینی انجام این کار برای ما میسر نبود.
وی در پایان سخنانش خاطر نشان کرد: این فعالیت را که مشاهده کردید در ابتدای راه است که می‌خواهیم آن را ادامه بدهیم تا در نهایت به سبک زندگی ایران اسلامی دست پیدا کنیم و با تاسی به شهید آوینی باید از دچار شدن به روزمرگی دور شویم و همیشه باید ایشان را الگو قرار دهیم.
در ادامه مراسم از مجتبی راعی پیشکسوت سینما با همراهی داریوش ارجمند و ابوالفضل جلیلی تقدیر به عمل آمد و همچنین در ادامه داریوش ارجمند در خصوص مجتبی راعی گفت: در اول قضیه شوکه شدم چرا که به من گفتند درباره آقای راعی صحبت کنم. می‌توانم بگویم که وی را از سال های پیش می‌شناسم و وی با دوستان خود در عرصه تئاتر و سینما فعالیت های زیادی انجام می داد. ما در آن زمان از شهرستان می آمدیم و آثار خود را به تهران می آوردیم و می توانم بگویم که آشنایی ما از تئاتر شهر آغاز شد.
وی در ادامه گفت: من آقای راعی را فرد بسیار مثبت و دوستداری دیدم و برای من علاقه وی به سینما حیرت انگیز است و اصلاً تعجب می‌کنم که چرا از ایشان در این جشنواره تقدیر شد.
ارجمند افزود: "تولد پروانه" بهترین فیلم شاهکار آقای راعی است و نمی دانم که چرا وی در این اواخر کم کار شده اند؛ شاید دلیل آن سپیدی مو است و شاید هم دلیل دیگری که ما نمی دانیم.
این بازیگر پیشکسوت اظهار داشت: من هیچ وقت افتخار پیدا نکردم که در جلوی دوربین وی حاضر شوم ولی با این حال به تجلیل از وی ارج می‌نهم و این را هم می‌دانم که آقای راعی بسیار زیاد تحت تاثیر سینمای شهید آوینی است زیرا تئوری هایی که ایشان ارائه کرده‌اند جزء متفاوت‌ترین هاست و نوشته‌های وی از قلم هیچ منتقد و پیشکسوت سینمایی به رشته‌ی تحریر در نیامده است.
وی در ادامه گفت: به اعتقاد من هنرمند هیچ گاه نمی تواند خودش را از تماشاچی پنهان کند و به همین علت است که همه بینندگان به سبک و بطن یک اثر پی می برند و بعد از آن به خود کارگردان می رسند.
ارجمند در ادامه تصریح کرد: مجتبی راعی کسی است که در مکتب شهید آوینی بسیار تحت تاثیر وی بوده است و شاید "تولد یک پروانه" تبلور دیدگاه مجتبی راعی نسبت به شهید آوینی بوده و افسوس که او دیگر نیست.
وی در پایان خاطر نشان کرد: امیدوارم که بتوانیم راه شهید آوینی را ادامه بدهیم و من جزء کسانی هستم که بسیار به نظریات ایشان علاقه دارم و می توانم بگویم که صداقت ایشان حیرت انگیز بود و ایشان در مسائل بسیار خاصی به باور رسید؛ همان گونه که مقام معظم رهبری از زبان شهید آوینی می‌گویند که جوان‌های ما راه‌های آسمان را بهتر از زمین بلدند.
در ادامه مراسم ابوالفضل جلیلی یکی از مستند سازهای کشورمان به جایگاه رفت و در خصوص سخنان مکرر احسان علیخانی در مورد تشویق میهمانان گفت: آقای علیخانی به دلیل آن که خودش بی انرژی حرف می زند فکر می کند میهمان ها هم بی انرژی اند.
وی در ادامه گفت: یک بار می خواستم در جایی سخنرانی کنم دیدم که همه قبل از من وقتی به جایگاه می‌روند آیهای از قرآن و یا شعری از حافظ می‌خوانند. من در آن زمان هر چقدر فکر کردم با آن که درزمان نوجوانی‌ام قاری قرآن بودم ولی آیه قرآنی یادم نیامد و با پیگیری بسیار آیه ای را حفظ کردم ولی زمانی که به جایگاه رفتم اول آیه را که خواندم ادامه آن را فراموش کردم و معنی آن که "خدا صابرین را دوست دارد" را گفتم.
جلیلی پس از عرض ارادت نسبت به داریوش ارجمند گفت: می خواستم با آقای ارجمند در فیلم "حافظ" همکاری کنم و ایشان در آن زمان به من خیلی لطف کرد و از من پرسید که فکر می کنید که این کار چقدر طول بکشد و زمان دقیقی را نمی دانستم زیرا چنین روحیه ای را دارم که به صورت دقیق از کارهایم اطلاع ندارم و آقای ارجمند در میان سخنان خود آیه ای را برای من خواندند که من آن را نفهمیدم ولی حس بسیار خوبی به من داد و بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم و هنگامی درباره آن از آقای ارجمند پرسیدم،وی در جواب به من گفت این آیه برای زمانی است که زلیخاه دست بر حضرت یوسف گذاشت و حضرت یوسف در آن زمان گفتند که خدایا من را به خودم وامگذار.
جلیلی در خصوص آشنایی خود با شهید مرتضی آوینی گفت: داستان آشنایی من با مرتضی آوینی جزء نادرترین آشنایی هاست.
وی افزود: هیچ کس نمی‌داند که آوینی کیست و چه است به دلیل آن که جسمیت را همیشه آنقدر بزرگ می‌کنیم که بقیه چیزها را فراموش می کنیم، می توانم بگویم آوینی مثل یک کریستال و بسیار عجیب بود و این را هم می دانم که 180 درجه با هم فرق داشتیم زیرا من همیشه حرف های او را رد می کردم.
وی در ادامه مراسم تاکید کرد: من همانند افراد روضه خوان شده ام چرا که فیلم های من کار نمی شود و تنها من برای سخنرانی به جایگاه می روم و این را هم باید بگویم که من علاقه ای به کار کردن در 8 سال ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد نداشتم ولی در دولت جدید آقای ایوبی یکی از دوستان من هستند که وی همانند شهید آوینی است برای من و من با وی در فرانسه آشنا شدم ولی وی دو سال است که بنده را سر کار گذاشته و من باز هم از وی تشکر می کنم.
جلیلی افزود: آقای راعی به خاطر ژست خوب و حرف های گنده اش از نظر من دوست داشتنی است؛ صحبت من در این مراسم این است که جشنواره برای چه شروع می‌شود و جشنواره برای مهمانی نیست.
وی در پایان سخنانش گفت: این که آقای راعی می گویند آدم باید صادق باشد و حرف های دلش را بزند قبول دارم چرا که آوینی در آن زمان حرف های خود را می زد و باید توجه کنیم که در زمان شهید آوینی فضای حرف های با صداقت فراهم بود ولی من اگر حرف دلم که هیچ، حرف نیم دلم را هم بزنم 15 فیلم من توقیف می شود.
وی همچنین در پایان خاطر نشان کرد: از نکات قابل توجه برای من عوامل این جشنواره بودند که بسیار خوشگل و خوش تیپ بودند؛ ان شاالله بتوانند روزی کروات بزنند.
در ادامه این مراسم مجتبی راعی به جایگاه آمد و گفت: دوستان خیلی به من لطف دارند و در ابتدا فکر می‌کردم واقعاً خبری نیست که سراغ از بزرگان بگیرم اما یک کلمه جالب آقای ارجمند گفت؛ ما اولین باری که به تئاتر شهر آمدیم همراه با تئاتری از اصفهان به تهران آمدیم و در آن زمان به خاطر این که به جبهه رفته بودیم روحیه بسیار حساسی داشتیم و در زمانی که تهران بودیم متوجه شدیم که بعضی از تئاترها با فضای انقلاب همخوانی ندارد و تعدادی از آن تئاترها را به هم ریختیم.
راعی در ادامه اظهار داشت: هنگامی که می خواستیم تئاتری را به هم برزیم وقتی به جایگاه می رفتیم؛ همه فکر می کردند که کارهای ما جزئی از تئاتر است ولی بعداز آن متوجه می شدند که واقعاً دعواست بعد از آن دعوا از ما توضیح خواستند و ما برای آن ها گفتیم که ده روز پیش دوستانمان را خاک کردیم و نشستیم آن جا گریه کردیم و بعد حال و هوای سالن عوض شد، اما من متوجه شدم که راهی در پیش گرفته بودیم اشتباه است.
وی افزود: بعد از آن که فهمیدم راهم اشتباه است، مسیر خود را به راه درست تغییر دادم و وارد فعالیت های فرهنگی شدم و سعی کردم دیگر آن اشتباه ها را نکنم چرا که به هم ریختن جایی وظیفه هنرمند نیست.
وی تصریح کرد: فکر می کنم هر چقدر زمان می گذرد جای افرادی چون من تنگ می شود و در 8 سال گذشته مدیریت هنری سینما به طوری حرکت کرد که جای فکرهای من را نداشت و عرصه بر من تنگ شد و سعی کردم که با خود صادق باشم و هر وقت که دغدغه های خودم را ساختم، تنها ماندم و می توانم بگویم که صداقتم عامل تنهایی من شد.
این پیشکسوت سینما در ادامه گفت: به هر حال ما راه خود را ادامه می دهیم چرا که دل خیلی از ما همانند آقای جلیلی پر است و ما در این سال ها پخته شده ایم و زمانش رسیده که به ثمر برسیم عنوان استاد را خیلی زود به ما گفتند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: در هر صورت سینما می تواند حافظ انقلاب باشد و می تواند کمبودها را نشان دهد؛ تعدادی زمانی که افرادی از کاستی ها حرف زدند گفتند که او ضد نظام است و امیدوار هستم که سینما به مسیر اصلی خود بازگردد و بچه هایی که عمر خود را پای سینما گذاشتند بتوانند به کار خود ادامه بدهند.
انتهای پیام/