به گزارش خبرنگار
احزاب باشگاه خبنگاران، "محمدصادق کوشکی" عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در نشست تبیین مذاکرات لوزان با عنوان توافق لوزان کدام استقلال، کدام پیروزی که به همت کمیته صیانت از منافع ملی صبح امروز یکشنبه(16 فروردین) برگزار شد، گفت: در بیانیه مطبوعاتی لوزان تعهدات ما با رقم و عدد کاملاً مشخص است ولی تعهدات طرف غربی مشخص نیست که آیا در نهایت تحریمهای علیه ایران متوقف میشود یا تعلیق و یا لغو؟
وی در همین باره افزود: رئیس جمهور در صحبتهای خود از عبارت لغو و آقای ظریف از عبارت توقف تحریمها استفاده کرد. این در حالی است که سخنگوی کاخ سفید از تعلیق تحریمها در طول یک سال آینده سخن به میان آورد و در عین حال فابیوس گفت که در زمینه لغو تحریمها با طرف ایرانی به نتیجهای نرسیدهایم و همچنین رئیس جمهور فرانسه گفت که بحث بر سر برداشته شدن تحریمهاعلیه ایران بسیار پیچیده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با تأکید بر این که کلید رفع، توقف، لغو یا تعلیق تحریمها به دست آژانس بینالمللی انرژی اتمی است، گفت: این آژانس است که باید در خصوص تحریمها تصمیم بگیرد. ما باید چند هزار سانتریفیوژ را در فوردو و نطنز جمع کرده و به انبار ببریم و در کنار این باید به تعهدات دیگر نیز پایبند باشیم که هزینهبر است و اگر آژانس پیرامون هر آنچه که ما تعهد دادیم، اغنا شود، تازه ما باید منتظر باشیم که تحریمها از چه زمانی برداشته خواهد شد.
کوشکی به نقل از محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه درباره عدم اغنا آژانس پیرامون برنامه هستهای ایران، گفت: اگر آژانس بینالمللی انرژی اتمی در خصوص تعهدات ما اغنا نشود و اجازه توقف تحریمها را ندهد، آبروی خود را برده است. آیا واقعاً این حرف آقای ظریف، ضمانت حقوقی دارد؟ آیا ما باید به آژانس التماس کنیم و یا این که آژانس را به افکار عمومی جهان حواله دهیم؟
وی با ذکر این مطلب که ناظر اجرای بیانیه مطبوعاتی لوزان شورای امنیت است، تصریح نمود: طرف دعوا خودش نمیتواند ناظر باشد. آیا اعضای غیردائمی اینقدر توان دارند که اعضای دائم را اغنا کنند؟
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ادامه تأکید کرد: من بارها از دولت آقای روحانی شنیدهام که ما به تعهدات خود نسبت به غرب عمل کردهایم، اما حتی یک بار هم از مقامات دولت آقای روحانی نشنیدهام که طرف غربی به تعهدات خود در قبال ما عمل کرده باشد. اگر قرار است که توافق نهایی یک توافق برد – برد باشد، باید ایران طرف مقابل را راستی آزمایی کند، نه آنها ما را.
کوشکی در همین باره عنوان کرد: چرا آقای ظریف میگوید که ما آماده اعتمادسازی هستیم، چرا آنها (غربیها) نباید اعتمادسازی کنند. کسی باید اعتمادسازی کند که خلف وعده کرده باشد.
وی با بیان این که آقای ظریف پرتکل الحاقی را ضمانت اجرایی اعتماد آژانس به ما میداند، خاطرنشان کرد: آقای ظریف عنوان کرده است که بیش از 180 کشور، این پرتکل را پذیرفتهاند. این در حالی است که تا سال 2010، 134 کشور این پرتکل را پذیرفته و از این میان تنها 104 کشور به آن عمل کرده بودند و کشورهایی هم که به این پرتکل عمل کرده بودند اصلاً توان هستهای نداشتند. از میان کشورهایی که در عین توان هستهای پرتکل را نیز اجرا کرده بودند، میتوانیم به کشورهای ژاپن و کانادا اشاره کنیم اما ما واقعاً باید کشور خودمان را با ژاپن مقایسه کنیم؟ ژاپنی که همچنان قانون کاپیتولاسیون را اجرا میکند؟ آیا ما با اهدای دهها هزار شهید و جانباز در جنگ باید با کشوری همچون ژاپن مقایسه شویم؟
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: اگر ما پرتکل الحاقی را بپذیریم، غربیها میتوانند به هر شکل که برای آنها اغنا کننده باشد، تأسیسات و مراکز هستهای ما را جستجو کنند.
کوشکی در ادامه اظهاراتش و با طرح این سوال که ما واژه "غنیسازی" را میخوانیم یا محتوای آن را ادامه داد: ما از کشورهای 1+5 اجازه غنیسازی را گرفتهایم در حالی که این موضوع حق مسلم هر کشوری است و قرار نیست که این حق حاکمیتی را از کسی اجازه بگیریم.
وی در همین باره افزود: ما میگوییم که اجازه غنیسازی داریم اما این غنیسازی از نوع نسل یک است. این نوع غنیسازی هیچ فایدهای برای ما نخواهد داشت و اگر سانتریفیوژها تا ده سال دیگر نیز بچرخند، هیچ سودی را برای ما در پی نخواهند داشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با استناد به صحبتهای ظریف اظهار داشت: آقای ظریف میگوید که ما برای تأمین سوخت بوشهر به 190 هزار سو نیاز داریم. اگر ما نتوانیم سوخت نیروگاه بوشهر را تأمین نماییم، پس اصلاً انرژی هستهای را برای چه میخواهیم. با استناد به صحبتهای آقای ظریف این نوع غنیسازی اصلاً غنیسازی نیست، بلکه کاریکاتوری از آن است.
کوشکی افزود: چرا آقایان در خصوص خروج پلوتونیوم از ایران حرفی نمیزنند. اگر این موضوع دروغ است، بیایند و آن را تکذیب کنند.
وی در ادامه اظهاراتش و با اشاره به خوشحالی طرفهای غربی از بیانیه مطبوعاتی لوزان گفت: واقعاً چرا غربیها اینقدر از به نتیجه نرسیدن مذاکرات ما خوشحالند. طرف آمریکایی میگوید که ما اصلاً باورمان نمیشد که به چنین توافقی با ایران برسیم. سوالی که اینجا مطرح میشود این است که آیا مگر در صورت به نتیجه نرسیدن مذاکرات، منافع آمریکاییها تهدید میشد که اینها از به ثمر رسیدن آن خوشحالند. اگر این توافق برد – برد تنظیم شده بود، غربیها تا این اندازه خوشحال نمیشدند.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خطاب به تیم مذاکره کننده هستهای گفت: ما نسبت به شما اعتماد داریم ولی نسبت به دشمنان اصلاً اعتماد نداریم.
انتهای پیام/