به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز؛ در دوران دیلمیان، در ميانه تنگ الله اکبر و در میان کوه های باباکوهی و چهل مقام، تاق مرتفعی به صورت دروازه ساخته شده بود که بنیانگذار آن را عضدالدوله دیلمی می‌دانند.
بنای نخستين دروازه قرآن از سنگ و گچ بوده است.
وي پس از ساختن دروازه، دستور داد تا قرآنی بزرگ معروف به قرآن "هفده من" بر بالای آن قرار دهند تا کاروان‌ها به سلامت از زیر آن گذشته و به راه خود ادامه دهند. از زمان قرار دادن قرآن، این دروازه به دروازه قرآن مشهور شد و تاکنون به این نام باقی مانده است.
اين قرآن دو جلدی، مربوط به دوران تیموریان است و با خطوط ثلث و محقق منسوب به ابراهیم سلطان نوشته شده است.
در دوره زندیه، کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، در اتاقک بالای آن جای داد.
این قرآن‌ها، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال داده شده اند.
دروازه قرآن در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آنرا تعمیر کرد.
درسال ۱۳۱۵ این بنا به دستور رضاخان، تخریب شد.
بنای كنوني دروازه قرآن در سال 1327 هجري قمري به كوشش یکی از بازرگانان نیکوکار شیرازی به نام "حسین ایگار" معروف به «اعتمادالتجار» دوباره ساخته شد. آرامگاه بانی این دروازه در قسمت شرقی آن قرار دارد.
دروازه قرآن در کنار تفرجگاه گهواره دید و مقبره خواجوی کرمانی از شاعران مشهور کشورمان قرار دارد و گردشگران بسیاری با عکس گرفتن در کنار این اثر تاریخی خاطرات شیرینی را با خود به همراه می‌برند.
انتهای پیام/ب