این جاری نزدیك
هنوز هم هرگاه در برابر صحنه مینشینی، در جادوی ربایش صمیمانه بازی و كلام و هرچه در بستر دیدگان و دریافت تو، جان گرفته؛ زنده بودن و پویایی و حركت و جاری بودن را میبینی و یقین میكنی كه بی سبب نیست كه تئاتر، نزدیكترین و روز آمدترین هنر ریشهدار به زندگی تو و همفكران و همزیستان فرهنگی و بومی تواَند و بیش از پیش، آشنای این تكیه گاه میشوی كه تئاتر، ترجمان زندگی است.
اما، واقعیتی حقیقتوار نیز، تو را به خود میخواند و آن اینكه اگر این روی دیگر زندگی و این آینه نمایشگر دغدغههای درونی و رفتار و تعامل بیرونی آدمیان، مضمون و مسأله و روایتش، مشغلههای ذهنی و مسائل زیست اجتماعی انسان امروز و مردم این سامان و به طور صریحتر، نقد و تشریح و ترسیم وضعیت موجود، در بیان و قامتی هنری و تأمل برانگیز و تكاندهنده و دیداری و نه گزارشی و مأیوس كننده باشد؛ آیا برای مخاطبی كه ركنی مهم در خلق تئاتر است، باورپذیرتر، ملموستر و گشایشگرتر نمیشود؟
این پرسش، همان ضرورتی است كه با تمام احترامی كه برای آثار ترجمه شده و به اجرا رسیده سایر ملتها قائلیم، در برابر ما ایستاده است.
ضمن آنكه ناگزیر از تأكید دیگرباره بر این نكته هم هستیم كه توجه هویتبخش و تعالیدهنده به ادبیات گرانسنگ پارسی، سیره بزرگان آئینی و فرهنگ و آموزههای بومی و اقلیمی هم، هیچ تعارضی با مقوله بدیهی و ارجمند آشنایی و بهرهمندی از ادبیات نمایشی سایر ملل و - به بیان بهتر- تئاتر روز جهان نخواهد داشت.
بر این دیدگاه، برگزاری " بیست و ششمین جشنواره تئاتر مناطق كشور" را میتوان فرصتی ناب برای دعوت همه همگنان و همراهان تلاشمند و شریف گستره تئاتر ایران و برگزیدگان شایسته استانی، به قدم زدن پیرامون این نكته و اندیشیدن در این معنا دانست.
و اما، بگذارید با امید به پیوستگیها و هم افزاییهای بیشتر و سازندهتر، باور كنیم كه خاك وسیع تئاتر این حوالی، سرشار از كشف ظرافتها و ظرفیتهایی گران و چشمگیر است كه هنوز هم به صحنههای تماشای ما و جهان پیرامون ما، نرسیده است.
خوش میبَرَد تو را به سرِچشم مراد این جستجو كه در قدم رهگشای توست
حسین طاهری
مدیر كل هنرهای نمایشی