امروزه نه تنها تفاوت سنی پدران و مادران با فرزندانشان بیشتر از 20 سال است بلکه مشغله بیش از حد والدین از یک سو و حضور وسایل ارتباطی همچون اینترنت در خانواده‌ها از سوی دیگر جای محافل خانوادگی را گرفته‌است و خانواده‌ها از گفت‌وگو و در کنار هم بودن محروم شده‌اند.والدین باید به‌دور از تعصب و یکسویه‌نگری از زاویه دید فرزندانشان به مسائل بنگرند، زیرا فرزندان از یک طرف، پدران و مادرانی با عقایدی خاص در مقابل خود می‌بینند و از سوی دیگر دوستان و اطرافیانی که بسیار با این گونه عقاید تجانس ندارند. چنین نوجوانانی خود را در شرایطی بدون حامی و پشتیبان می‌بینند و ممکن است برای رسیدن به آرامش یا جلب توجه در خارج خانه دچار کجروی هم بشوند.
آنچه مسلم است تأثیر گروه همسالان و آموزش‌های خارج از خانه به مراتب بیشتر از تأثیر انتقادهای پدر و مادر است. بنابراین والدین باید ارتباط خوب و صمیمی با فرزندانشان برقرار کنند و شیوه‌های آموزشی‌ای را در خانه در پیش بگیرند که نیازهای نوجوانان را هم در بر داشته‌باشد. به‌عنوان مثال با فراگیری استفاده از فضای مجازی فرزندانشان را چنان راهنمایی کنند که در دام بزهکاران و کلاهبرداران گرفتار نشوند و در عین حال بتوانند از این امکان دنیای جدید استفاده کنند و خود را عقب‌تر از همسالان‌شان نبینند.از سوی دیگر والدین باید تلاش کنند بدون تعصب و دور از هرگونه منفی‌بافی با فرزندانشان گفت‌وگو کرده و با بیان تک‌تک عقایدشان اجازه دهند آنان هم نظرات شان را بیان کنند تا به نظرگاهی هماهنگ دست یابند.در این راه نه چندان ساده، والدین باید صبور باشند و افراط و تفریط را کنار بگذارند.
از سوی دیگر درست است که تأیید صحبت‌ها و نظرات فرزندان باعث ایجاد رابطه‌ای صمیمی و دوستانه می‌شود اما اگر این روش ادامه پیدا کند آن‌ها کم‌کم توانایی پذیرش عقاید مختلف را از دست می‌دهند و همیشه خود را حق به‌جانب می‌دانند.بنابراین باید سعی شود اشتباهات فرزندان بسیار زیرکانه به آن‌ها گوشزد شود و در کنار این تذکرات و راهنمایی‌ها با ایجاد فضایی برای بیان احساسات و افکارشان، اعتماد به‌نفس را در آن‌ها افزایش دهند.دوستان و ارتباط با همسالان نیز از موارد کلیدی هستند، ارتباط با همسالان به طور طبیعی نوجوان را در جهت کسب استقلال هدایت می‌کند.
در کنار این کار کرد مثبت، نوجوانان تأثیرات بسیاری هم از دوستانشان می‌گیرند بنابراین والدین باید به شکلی نامحسوس دوستان و فرزندانشان را بشناسند و حد و مرزهای آزادی و انتخاب دوست را در فضایی آرام و بدون تنش برای آن‌ها توضیح دهند. به‌یاد داشته باشیم بحث و جدل با نوجوان مخرب‌ترین شیوه در برقراری ارتباط است.برخی والدین احساس می‌کنند فرزندانشان، کودکان ناتوانی هستند که برای انجام همه امور نیاز به کمک دارند اما باید بدانند اگر در سنین نوجوانی هم این روش را دنبال کنند روز به‌روز از فرزندان خود دورتر خواهند شد و چه بسا نوجوان برای اثبات توانمندی‌های خود دست به کارهای خطرآفرین هم خواهد زد که گاهی غیر قابل جبران خواهد بود.