به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی نشنال اینترست در گزارشی به قلم "جمال عبدی" و "تایلر کولیس" نوشت: تا زمان دیدار دوباره مذاکره کنندگان آمریکا و ایران در ماه مه، شاید ما تنها دو ماه تا حل و فصل مناقشه هسته‌ای ایران، فاصله داشته باشیم. در حالی که قرار است دشوارترین مسائل به زودی حل و فصل شود، بسیاری از مقامات آمریکا (به جز دیوید پترائوس، رئیس سابق سازمان جاسوسی آمریکا(سیا)) تا حدی درباره دستیابی به توافق نهایی با ایران تا بیستم ژوییه ابراز اطمینان کرده اند. اگر چنین باشد، بهتر است ما خود را برای آنچه پس از امضای توافقنامه نهایی رخ خواهد داد آماده کنیم.
*** مشکل تحریم ها
نشنال اینترست در ادامه می‌نویسد: متقاعد کردن برخی منتقدان آمریکایی برای پذیرفتن این توافقنامه نهایی دشوارتر خواهد بود. چرا که تنها نگرانی های مخالفان کنگره نیست که باید به آن پرداخته شود، بلکه مجموعه ای از قوانین وجود دارد که در کنگره به تصویب رسیده و اختیارات رئیس جمهور را برای کاهش تحریم های اعمال شده علیه ایران برای دستیابی به توافق محدود می سازد.
به موجب طرح مشترک اقدام که در ماه نوامبر به دست آمد، گروه پنج به علاوه یک در چارچوب توافقنامه نهایی شروع به لغو همه تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای ایران در ازای کاهش شدید فعالیت های هسته ای ایران خواهد کرد. با وجود این، به موجب قوانین آمریکا، رئیس جمهور تنها اختیار چشم پوشی از تحریم ها را برای مدت زمانی محدود دارد و در واقع اختیارات اندکی برای لغو همه تحریم ها دارد.
اگر کنگره اقدامی نکند، رئیس جمهور مجبور خواهد بود برای کاهش تحریم ها هر چهار ماه یک بار از اعمال تحریم ها چشم پوشی کند- که این وضعیت در فواصل منظم فرصتی برای مخالفان توافقنامه نهایی فراهم خواهد کرد تا این توافقنامه را زیر سؤال ببرند و در نهایت آن را بر هم زنند. تا زمانی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکاست ، می توان در مقابل این اقدام مخالفان توافقنامه نهایی با ایران دوام آورد، اما اصلاً معلوم نیست رئیس جمهوری بعدی آمریکا هم تمایل داشته باشد مانند اوباما عمل کند. آیا می توان انتظار داشت اگر برای مثال سناتور تد کروز، به سمت ریاست جمهوری آمریکا منصوب شود، همچنان به کار اوباما ادامه دهد ، و هر چهار ماه یک بار از تحریم ها چشم پوشی کند؟
بنابراین این وضعیت منجر به دستیابی به توافقنامه ضعیفتری می شود که مورد انتقاد برخی‌ها قرار خواهد گرفت.
به علاوه، محدودیت اختیارات رئیس جمهور آمریکا در لغو تحریم ها پایبندی آمریکا را به توافقنامه نهایی در معرض خطر قرار خواهد داد ، و در نتیجه، توانایی این کشور را برای تضمین پیروی پایدار ایران از مفاد توافقنامه تضعیف خواهد کرد. اگر درباره توانایی آمریکا در کاهش تحریم ها به موجب توافقنامه نهایی تردیدی وجود داشته باشد، ایران مانند هر بازیگر منطقی عمل خواهد کرد و از اجرای تعهدات خود سرباز خواهد زد. زمانی که دو طرف چنین بازی را آغاز کنند، توافقنامه هسته ای که طرف های مذاکره کننده تا این حد برای دستیابی به آن تلاش کرده بودند، بی اثر خواهد شد، و بی اعتمادی که مدت های طولانی بر مناسبات ایران و آمریکا سایه افکنده بود، بار دیگر نمایان می شود.
*** راه حل چیست؟
نشنال اینترست در ادامه می‌نویسد: مذاکره کنندگان ایران و آمریکا به دنبال تدوین توافقنامه ای نهایی بوده اند که تا حد ممکن این بی‌اعتمادی را کاهش دهد. به همین دلیل است که توافقنامه نهایی شامل "روند متقابل و گام به گام" خواهد بود- روندی که در آن جدول زمانی برای لغو تحریم ها در ازای کاهش قابل تایید صحت و سقم کاهش فعالیت های هسته ای ایران تعیین می شود.
کنگره باید برای اطمینان از کاهش شدید فعالیت های هسته ای ایران و تضمین پایبندی این کشور به این اقدام، اختیارات لازم را برای لغو همه تحریم ها در چارچوب این جدول زمانی مادامی که ایران به تعهدات خود در توافقنامه عمل می کند، به رئیس جمهور بدهد.
این اقدام بین دو مقوله اختیارات رئیس جمهور و نقش نظارتی کنگره نوعی توازن ایجاد خواهد کرد. بدین ترتیب رئیس جمهور این اختیار را خواهد داشت تا به تعهدات آمریکا برای کاهش تحریم ها در ازای دریافت امتیازات هسته ای از ایران عمل کند ، و اگر مشخص شود ایران توافقنامه را نقض کرده است، کنگره در موقعیت مناسبی خواهد بود تا وارد عمل شود.
هیچ راه حل دیگری به این اندازه برای ایجاد توازن بین اختیارات رئیس جمهور و قدرت نظارتی کنگره مناسب نیست که در عین حال منجر به دستیابی به هدف نهایی آمریکا یعنی جلوگیری از تبدیل شدن ایران به یک کشور دارنده سلاح هسته ای شود.
**** سیاست کاهش تحریم ها
نشنال اینترست در ادامه می‌نویسد:چشم‌انداز مشارکت دادن کنگره در توافقنامه نهایی با ایران برای برخی ناخوشایند به نظر می رسد. این افراد یادآور می شوند برخی از اعضای سنا لایحه S.1881 را پیشنهاد کردند؛ لایحه ای که با اعمال تحریم های جدید توافقنامه موقت را نقض می کند. با اینکه حامیان این لایحه مدعی بودند تحریم های جدید تنها در صورت نقض توافقنامه موقت توسط ایران اجرا خواهد شد، اشتباه می کردند. یکی از اعضای جمهوریخواه کنگره بعداً اذعان کرد که شرایط مندرج در لایحه منجر به اعمال تحریم ها و لغو توافقنامه موقت می شود.
با این همه، احتمال می رود با امضای توافقنامه نهایی، کنگره به طریقی وارد عمل شود. آن دسته از کسانی که توافقنامه ای دیپلماتیک را به درگیری نظامی ترجیح می دهند باید همه تلاش خود را برای موفقیت آمیز بودن این توافقنامه به کار گیرند.
انتهای پیام/