روزنامه آلمانی "بیلد" طی مقاله‌ای در روز سه‌شنبه 25 فوریه 2014 (6 اسفند) دو نامزد انتخابات آتی اوکراین را در 6 معیار جالب باهم مقایسه کرد که آن را در گزارش
سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران می‌خوانیم؛ مقایسه‌ای که در آن مشخص می‌شود تا چه اندازه این انتخابات از بیرون هدایت شده و "فرمایشی" است و نتیجه آن، هر چه که باشد، فرقی به حال ملت این کشور نمی‌کند.
پس از چند هفته التهاب و ناآرامی در پایتخت اوکراین، مخالفانی که به طور مستقیم از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا تحریک می‌شدند، رئیس جمهور قانونی این کشور را عزل کردند. سرانجام دولت موقت در اوکراین به نمایندگی از مخالفانی که خواستار نزدیکی به غرب و اتحادیه اروپا هستند در پایتخت اوکراین عملاً قدرت را در دست گرفته‌اند.
"الکساندر تورچینف" (Alexander Turtschinow)، رئیس جمهور موقت اوکراین شد و بر سیاست گسترش و تحکیم روابط با اتحادیه اروپا تأکید کرد.
این درحالی است که بسیاری از مردم اوکراین (به ویژه در مناطق شرقی مجاور روسیه) همچنان حامی "ویکتور یانوکوویچ" (viktor janukowitsch) رئیس جمهور مخلوع اوکراین هستند. یانوکوویچ رئیس جمهور اوکراین در سخنانی حوادث جاری در اوکراین را "کودتایی مشابه قدرت‌‌گیری نازی‌ها" خواند.
حدود سه ماه تا برگزاری انتخابات در اوکراین باقی است. پیش‌بینی شده انتخابات ریاست جمهوری در این کشور بحران‌زده، به صورت زودهنگام در تاریخ 25 می 2014 برگزار شود. در حال حاضر از نامزدهای انتخابات نام‌نویسی به عمل می‌آید و افراد تا 30 مارس فرصت ثبت‌نام دارند. البته هزینه‌هایی که فقط برای نام‌نویسی لازم است، بالغ بر 200،000 یورو است که پشتوانه محکم اقتصادی را می‌طلبد.
"یولیا تیموشنکو" (Julia Timoschenko) 53 ساله و "ویتالی کلیچکو" (Vitali Klitschko) 42 ساله تا امروز سرشناس‌ترین کسانی هستند که برای کاندیداتوری انتخابات ریاست جمهوری در اوکراین نام‌نویسی کرده و اصلی‌ترین رقبا محسوب می‌شوند.
اما به نوشته روزنامه "بیلد" دیدگاه ملت اوکراین نسبت به این انتخابات، غالباً حاکی از دلسردی و حتی تمسخر است. در شهر کی‌یف بر سر زبان‌ها افتاده که «"طرف"، هنوز پایش از زندان بیرون نیامده، کاندید ریاست جمهوری می‌شود.»
در ادامه این دو نفر را به لحاظ سنجش 6 معیار با هم مقایسه می‌کنیم:
1. تجربه و استعداد سیاسی
تیموشنکو به عنوان نخست‌وزیر سابق اوکراین، در سال 1996 برای اولین بار به پارلمان این کشور راه یافت. پس از وقوع "کودتای نارنجی" در سال 2005 نیز به سمت وزیری انتخاب شد.
کلیچکو، بوکسور سابق اوکراینی، برای اولین بار در پاییز 2012 برای عضویت در حزب "UDAR" نامزد و در دسامبر همان سال وارد پارلمان شد. وی در خلال ناآرامی‌های اخیر در این کشور، مذاکراتی را با رئیس جمهور برکنارشده انجام داد تا بتواند در صورت به نتیجه رسیدن دخالت‌های خارجی، علاوه بر رضایت مخالفان، سایر اقشار مردمی را نیز به خود جذب کند.
2. جایگاه در میان رأی‌دهندگان
برخی از مخالفان، کلیچکو را "خائن" می‌دانند، چون قبل از برکناری یانوکوویچ، رئیس جمهور اوکراین، تحت فشارهای خارجی، وی را پذیرفته و با او دست داده بود.
مصافحه نمایشی با یانوکوویچ که طرفداران افراطی کلیچکو را عصبانی کرد!
این اقدام، از نظر مخالفان و اپوزیسیون افراطی این کشور نابخشودنی است و انتقادات فراوانی را از سوی مخالفان، متوجه وی کرده است.
تیموشنکو اصرار دارد ملت یکپارچه اوکراین را دوقطبی کند. منتقدان، او را یک فرصت‌طلب بی‌پروا می‌دانند که نسبت به هیچ مسئله‌ای موضع شفاف ندارد. برخی دیگر از وابستگان اروپایی اوکراین نیز برعکس، او را مدافع همبستگی این کشور و عامل پیوند با اتحادیه اروپا می‌بینند.
3. قدرت تأثیرگذاری بر مردم
تیموشنکو در تلاش است تا خود را به یک "اسطوره" تبدیل کند. طمع وی برای به دست گرفتن قدرت در اوکراین، به حدی واضح است که بعضی گروه‌ها و احزاب، او را "بانوی آهنین" خطاب می‌کنند. با این وجود، تیموشنکو از وضعیت سلامت مناسبی برخوردار نیست و خسته به نظر می‌رسد. در ضمن تیموشنکو قرار است در مارس 2014 در کلینیک "کاریت" برلین، پایتخت آلمان تحت درمان قرار گیرد.
اما به گزارش روزنامه "بیلد" در نخستین سخنرانی وی پس از آزادی از زندان در میدان استقلال شهر کی‌یف، علاوه بر کف و سوت، صداهای مخالف بسیاری نیز در تحقیر عملکردهای گذشته تیموشنکو در دوران "کودتای نارنجی" شنیده می‌شد.
کلیچکوی بوکسور که به "دکتر مشت‌آهنین" مشهور است، علاوه بر زبان اوکراینی، به سه زبان انگلیسی، آلمانی و روسی مسلط است. وی به تازگی سخنرانی در جمع تظاهر‌کنندگان را یاد گرفته ولی هنوز برای جمع آرای مردمی راه ناهمواری پیش رو دارد.
4. مدیریت مستقیم خارجی آمریکا- اتحادیه اروپا به اسم "حمایت و ثبات"
به طور کلی هر دو نامزد مطرح در انتخابات جاری اوکراین، از پشتوانه مالی و سیاسی اتحادیه اروپا برخوردارند؛ کمااینکه همین حمایت‌ها و مداخلات خارجی، سرانجام به تشدید شورش‌های مخالفان داخلی و سقوط دولت این کشور انجامید. غرب، با استفاده از التهاب موجود در پایتخت اوکراین، درصدد برآمده تا به کالبد مردۀ کودتای مخملی که به گورستان تاریخ پیوسته بود، روح تازه‌ای بدمد؛ بااهمیت‌ترین عنصر این بازسازی، پرورش گزینه مناسب برای تصدی پست ریاست جمهوری است.
شاهد امر آنکه تیموشنکو در اولین ارتباطات خارجی خود بعد از خروج از زندان، با "آنگلا مرکل" صدراعظم آلمان گفتگوی تلفنی انجام داد و مرکل ضمن تبریک آزادی وی، ابراز امیدواری کرد که حضور تیموشنکو در میان اوکراینی‌ها، به این کشور در مسیر حرکت همسو با "اصلاحات اروپایی" کمک کند. "کاترین اشتون" مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز فوراً به دیدار این زندانی آزادشده در اپوزیسیون اوکراین شتافت و دست وی را به گرمی فشرد.
فرانسه با تمجید از بلوغ سیاسی (!) معترضان، وزیر خارجه خود را کی‌یف فرستاد و همراهی اوکراین در دوره انتقالی را از وظایف فرانسه برشمرد.
همچنین بلافاصله پس از عزل یانوکوویچ، خبرگزاری انگلیسی "رویترز" در خبری فوری اعلام کرد وزیر دارایی انگلیس برای کمک مالی به اوکراین از طریق صندوق بین‌المللی پول و اتحادیه اروپا اعلام آمادگی کرده است.
حمایت‌های فشرده غرب برای تصاحب و تسلط بر کشوری ملتهب و بی‌ثبات، سابقه‌دار است. اکنون آمریکا و اروپا، در قبال اوکراین که همانند طعمه‌ای شکار شده، این دام را مایملک خود می‌بینند و لذا نگران شکارچی دیگری هستند! تعدادی از مقامات آمریکایی طی هفته اخیر مدام به روسیه هشدار دادند که مبادا بر دولت موقت، تأثیر بگذارد یا بخواهد در جلب نامزدهای انتخاباتی ایفای نقش کند.
البته تیموشنکو کمتر از رقیب خود، مورد توجه سران اروپایی است. وی بعد از آنکه تنها ساعاتی پس از آزادی از زندان، در میان تجمع‌کنندگان شهر کی‌یف حضور یافت، با انتقادات "آنگلا مرکل" و "فرانک والتر اشتاین‌مایر" صدراعظم و وزیر خارجه آلمان نسبت به برخی گفته‌هایش مواجه شد.
تیموشنکو ادعا می‌کند که "مباره برای آزادی" را تا انتها دنبال خواهد کرد، اما این شعار تبلیغاتی در حالی مطرح شده که از نگاه اوکراینی‌ها، شکست‌خوردگی وی در "کودتای نارنجی" 2005 به اثبات رسید. با این وجود تیموشنکو به بلندپروازی و غربزدگی معروف است. در اداره‌ای که وی پیش از بازداشت، در آن مشغول به کار بود، عکس‌هایی از برخی زنان مشهور به چشم می‌خورد:
"مدلین آلبرایت" (Madeleine Albright) و "مارگارت تاچر" (Margaret Thatcher).
اگرچه شروع اعتراضات خیابانی در شهرهای اوکراین، به دلیل اوضاع نابسامان اقتصادی بود، اما ناظران معتقدند تیموشنکو در صورت رسیدن به قدرت، در مهار مشکلات اقتصادی بسیار ناتوان خواهد بود. این امر گویای آن است که مقامات اتحادیه اروپا درست تا زمانی از مهره‌های خود در اوکراین استفاده و آنان را پشتیبانی می‌کنند که عیناً طبق برنامه‌ریزی‌های دیکته شده سخن بگویند و رفتار کنند. در غیر این صورت به حذف و انزوا از طرف اروپا تهدید می‌شوند.
در مقابل، کلیچکو کسی است که اپوزیسیون لیبرال و اروپاگرای اوکراین، به تبعیت از جهان غرب، چشم امید خود را به وی بسته است. چشم‌اندازهایی که او در جمع مردم بیان می کند تا آراء بیشتری از آن خود کند، همگی معطوف به دموکراسی و پیوستن به اتحادیه اروپاست.
5. قدرت خانوادگی
"یوجنیا" (Jewgenia) دختر تیموشنکو، همراه مهم اوست و بازوی قدرتش محسوب می‌شود.
کلیچکو از سوی خانواده‌اش به خصوص برادر بوکسورش "ولادیمیر" (Wladimir) همراهی می‌شود.
6. ثروت و دارایی
تیموشنکو در اواخر دهه 80 میلادی برای نخستین بار صاحب یک شرکت شخصی شد. سپس با شیب تندی در شغل خود پیشرفت کرد. این زن، پس از راه‌اندازی یک شرکت کوچک نفت‌خام، مدیریت بزرگترین مرکز استخراج گاز طبیعی در جمهوری شوروی سابق را به عهده گرفت. این پُست‌ها، علاوه بر ثروت میلیونی تیموشنکو، لقب "پرنسس گازی" را نیز از آن وی کرد.
کلیچکو نیز به واسطه سرمایه‌هایش وضع مالی خوبی دارد. او در سال 2011 طی اعلام مالیاتی دارای 7/5 میلیون یورو بوده که از این میزان، بیش از 4 میلیون یورو در ایالات متحده آمریکاست.
گزارش از طاهری
انتهای پیام/