به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، فروردین سال 90 فهرست 32 نفره‌اي از سوی اتحادیه اروپا با موضوع تحریم که شامل تعدادی از قضات، مقامات انتظامی و دادگستری ایرانی می شود، تصویب شد که با استقبال کاخ سفید همراه بود. این لیست اگرچه شامل کسانی است که هرگز حساب بانکی در اروپا ندارند و رؤیای اقامت و سفر به اروپا را نیز شاید نداشته باشند، اما به لحاظ تبلیغاتی با توجه به شرایط منطقه دارای حساسیت های خاص خود است و این اقدام که البته کم کم تبدیل به یک رویه سیاسی بدعت انگیز از سوی امريكا و اروپا می شود، بايد از سوی مسئولین بی پاسخ نماند.
بهانه این لیست تحریم، موضوع "حقوق بشر" است، با اين حال، اگر این افراد به گفته آنان به عنوان "ناقضان حقوق بشر" شناخته می شوند، پس بد نیست، دولت مردان امريكا به این سوال نیز پاسخ دهند:
چرا علی‌رغم درخواست گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور شکنجه -سر مانفرد نواک در سال 2009- برای محاکمه جورج بوش و رامسفلد به اتهام صدور دستور شکنجه زندانیان گوانتانامو، دولت امريكا هیچ اقدامی در این زمينه نكرد. از سوی دیگر چرا اوباما اعلام کرده که بازجويی شکنجه گران را تعقیب نخواهد کرد؟
در اسفند ماه سال 89، یو پی آر امريكا در شانزدهمین نشست حقوق بشر در ژنو برگزار و در آن، به امريكا 225 توصیه حقوق بشری شد که در نوع خود یک رکورد محسوب می شود. با اين حال، تعداد زیادی از این توصیه ها هرگز پذیرفته نشد كه از جمله آنها می توان، تعطیلی بازداشتگاه گوآنتانامو، تعطیلی زندان های سری، لغو قانون شکنجه، اصلاح قوانین داخلی متناسب با رعایت وضعیت حقوق بشری و ... را يادآوري کرد.
سوال دیگر اینکه، با توجه به اینکه کشورهای اشغال شده حق محاکمه نظامیان امريكايی مرتکب جنایات ضد انسانی را ندارند، آیا امريكا قصد دارد نظامیانی را که با خونسردی، بسیاری از مردم عراق و افغانستان را برای تفریح کشته و با آنها عکس یادگاری گرفته اند، محاكمه كند؟ پاسخ این سوال را روز گذشته خانم کلینتون در برلین، با فرافکنی اینگونه داد که "ايران درصدد منحرف كردن قيام ها دركشورهاي عربي است و من فكرمي كنم هر كسي به اين نكته آگاهي دارد كه تلا ش ها و اعتراض‌هاي مشروعش ممكن است هدف بهره برداري قرار گيرد. اما در عصر ارتباطات ما اميدواريم كه مردم گرفتار اين ترفندها نشوند!"
این سخنان تامل برانگیز در حالی با وقاحت و دروغ پردازی وزیر خارجه امريكا مطرح می شود که نیروهای ناتو چندین نوبت انقلابیون لیبی را بمباران کردند، همپیمانی خود را با دیکتاتورهایی همچون حسنی مبارک و قذافی و ارائه کمک های نظامی و تسلیحاتی به آنان را فراموش کرده اند و در مقابل سرکوب معترضان بحرینی سکوت کرده اند. بحرین با وجود هزاران نظامی امريكایی نقطه ای استراتژیک برای امريكا محسوب می شود و با این فرض که در صورت دخالت مستقیم نیروها در سرکوب مردم، قطعا دیگر جایگاهی در میان کشورهای منطقه نخواهد داشت، از نیروهای نظامی عربستان و امارات دعوت به سرکوب کرده و خود وظیفه پشتیبانی تبلیغاتی و جنگ روانی علیه جمهوری اسلامی ایران را برعهده گرفته است.
هشدار کلینتون به مردم منطقه که "ممکن است اعتراض‌شان مورد بهره برداری سایرین قرار بگیرد" یادآور طراحی های سازمان سیا و اتاق های فکر این کشور برای ایجاد آشوب‌هاي خیابانی در تهران است که به كمك وسایل ارتباط جمعی نوین مانند شبکه های اجتماعی فیس بوک، توییتر بیش از 70 سایت اینترنتی و حمایت صدها روزنامه و شبکه تلویزیونی سعی داشت اندک جای پایی برای خود در میان مردم ایران باز کند که با تدابیر رهبری و هوشیاری مردم، این سناریو به شکست منجر شد.
در عين حال، امريكا در حالی سرمایه گذاری نظامی گسترده در کشورهای منطقه را همراه با سفر گیتس به خاورمیانه شروع کرده است که وضعیت وخیم اقتصادی مردم این کشور، موجب اعتراض‌هاي گسترده در چندین ایالت از جمله کالیفرنیا شده است. امريكا در حالی از وضعیت دستگیر شدگان فتنه 88 ابراز نگرانی می کند که تعداد زندانیان در امريكا به‌شدت رو به افزایش است و بر اساس آمار بیش از سه درصد افراد میان‌سال در امريكا یعنی 7.2 میلیون نفر در زندان یا در بازداشت بوده اند، اين در حالي است كه در دهه 80 میلادی این آمار در حد 500 هزار نفر بوده است. امريكا به کدام سمت می رود؟ یک زندان بزرگ؟ البته 70 درصد زندانیان غیر سفید پوست هستند که باعث سوال دیگری است؟ آیا یک تبعیض نژادی علیه سیاهان در جریان است؟
یکی از اصلی ترین عوامل انقلاب مردم منطقه احساس نفرت نسبت به امريكا و سیاست های دوگانه و ضد انسانی این کشور است. در مصر، به وضوح مردم با مهره ها و طرح های امريكايي مخالفت کرده و تا دادگاهی شدن مبارک میدان التحریر را خالی نکردند. در بحرین، مسلمانان این کشور همسویی کامل سعودی، رژیم آل خلیفه و امريكا را در سرکوب مردم مشاهده می کنند که قطعا با پیروزی نهایی انقلابیون، امريكا بزرگ‌ترین ضربه خود را در خاورمیانه با از دست دادن پایگاه های نظامی‌اش خواهد دید.