سایر زبان ها

صفحه نخست

سیاسی

بین‌الملل

ورزشی

اجتماعی

اقتصادی

فرهنگی هنری

علمی پزشکی

فیلم و صوت

عکس

استان ها

شهروند خبرنگار

وب‌گردی

سایر بخش‌ها

سيد عليرضا قهاري :

شیوه گرایی معماری، حاصل افراط در پیروی از سبک ها بوده است

شیوه گرایی معماری، حاصل افراط در پیروی از سبک ها بوده این رویکرد در فاصله میان هنر رنسانس و هنر باروک قرار داشته به طوریکه شیوه گرایی بازتابی دوگانه دارد.

"سید علیرضا قهاری"، رئیس انجمن مفاخر معماری ایران به خبرنگار حوزه میراث فرهنگی باشگاه خبرنگاران گفت: شیوه گرایی (mannerism) ، حاصل افراط در پیروی از سبک ها بوده این رویکرد در فاصله میان هنر رنسانس و هنر باروک قرار داشته به طوریکه شیوه گرایی بازتابی دوگانه دارد، بطوری که اطلاق آن برای هنرمند، گاه عنوانی تحقیر آمیز دارد و گاه ستایش آمیز است.

وی افزود:زیباشناسی رنسانس کلاسیک، با تمام مفاهیم اصلی اش از جمله هارمونی، شکوه، طبیعت و ایده، به قدری گسترده و جامع بوده که می توانست فقط با اصلاحات اندکی تداوم یابد. حتی اگر تغییرات بزرگی نیز روی می داد، باز این امکان وجود داشت که حفظ شود. 

قهاری تصریح کرد:در ربع اول قرن16میلادی، بزرگان دوره رنسانس همچون لئوناردو داوینچی و رافائل، دیگر در قید حیات نبودند رم تاراج شده و شرایط کاری برای هنرمندان تغییر کرده بود. 

رئیس انجمن مفاخر معماری ایران بیان کرد: مورخان هنر، هنر پساکلاسیک این قرن را "شیوه گرایی" نامیدند، این اصطلاح در آغاز دارای بار منفی و تحقیر آمیز نبود، بعدها در آغاز قرن 17 و به ویژه در قرن 19 بار منفی و توهین آمیز پیدا کرد.

وی اظهار داشت: مورخان هنر قرن 19، این هنر را با نگاهی تحقیرآمیز "هنر شیوه گرا" خواندند و با استفاده از این کلمه، آن را از هنر کلاسیک تفکیک و بدینوسیله تصنع موجود در آن را تقبیح کردند.

قهاری خاطر نشان کرد: آن ها در این هنر، فرم جدیدی نمی دیدند، بلکه به نظرشان این فرم، انحطاط و زوال فرم کلاسیک بود. این سبک آغاز دوره جدیدی از هنر را به نمایش نمی گذاشت، بلکه پایان و تباهی دوره کلاسیک را می نمایاند.

رئیس انجمن مفاخر معماری ایران تاکید کرد: برای نسلی که شیوه گرایی را به جریان انداخت، نخستین مساله دوری از آثار کلاسیک و مخالفت با آن ومخالفت با قوانین انعطاف ناپذیر در هنر، مخالفت با گزاره های پیش پا افتاده و هارمونی های محض بود. 

وی افزود:شیوه گرایی در آغاز اهدافی چون آزادی، فردیت و بیان بیشتر، عدم وابستگی به طبیعت ومهمتر از همه اجتناب از قراردادها و عرف را دنبال می کرد اما شیوه گرایان بعدی به تدریج به سمت فرم های متمایز و عجیب سوق پیدا کردند که نوعی سوررئالیسم بود. 

قهاری تصریح کرد:اگر چه این فرم ها، اعتراضی بر علیه قراردادهای کهنه به شمار می رفت از آنجایی که خود نیز دائما تکرار می شدند، به زودی خودشان به قرارداد و عرف تبدیل شده و عرف کلاسیک که مبتنی بر فرم طبیعی بود نیز  می توانست آزاردهنده باشد، این موضوع در مورد عرف شیوه گرایان نیز صادق شد.

گفتنی است :در نود و یکمین گفتمان هنر و معماری که دوم مرداد در موزه هنرهای دینی امام علی(ع ) برگزار می شود پیرامون شیوه گرایی معماری سخنرانی خواهد شد./ص

تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.