به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، با نگاهی گذرا به رابطه شکراب سوریه و ترکیه و البته نقش موثر ایران در هر دو کشور متوجه خواهید شد که این روزها مقامات ایرانی در فکر راه حلی برای حل بحران سوریه هستند. از یک سو وزیر امور خارجه ایران، علی اکبر صالحی می گوید که مخالفان حاضر شده اند که ایران میان آن ها و دولت سوریه میانجی گری کند، از سوی دیگر مصری ها پیشنهاد تشکیل یک گروه متشکل از مصر، ترکیه، عربستان و ایران را برای حل بحران سوریه داده اند و در آن سو ترکیه و فرانسه سخن از سقوط قریب الوقوع بشار اسد به میان آورده اند. در همین حال دولت سوریه که بیشترین خطر را از سوی ترکیه احساس می کند، با بازگذاشتن دست کردها و واگذار کردن بخشی از خاک سوریه به آن ها مشکلاتی را برای دولت ترکیه ایجاد کرده است.
یکی از مشکلاتی که بحران سوریه با آن مواجه است، اختلاف نظری است که اصولا میان مخالفان وجود دارد. قطعا در مقابل کسانی که در میان مخالفان ممکن است برای نقش ایران اهمیت قائل باشند و نقش ایران را به عنوان میانجی بپذیرند، قطعا گروه هایی نیز وجود دارند که به شدت مخالف فعالیت ایران در عرصه میانجی گری هستند و حتی به تعبیر آمریکایی ها، خود ایران را جزء بخشی از مشکلات تلقی می کنند. چرا که ایران را مدافع استمرار نظام و حکومت بشار اسد می دانند.
نباید تصور کرد که کل مخالفین با نقش میانجی گرانه ایران موافق هستند. طبعا بخشی از این ها با این نقش موافق هستند. البته اگر مخالفین سوری نیز با میانجی گری ایران موافق باشند، متاسفانه برخی از جریانات وابسته به خارج خصوصا وابسته به امریکا، عربستان و ترکیه موافق ایفای نقش از سوی ایران نیستند. چون به طور کلی تحولات سوریه را برای کوتاه کردن دست ایران از منطقه مدیترانه و قلب خاورمیانه مفید می دانند. به همین دلیل اعطای نقش به ایران با سیاست کلی آن ها منافات دارد. بنابراین نمی توان این مسئله را یک سره تلقی کرد. علاوه بر این که باید به این نکته توجه کنیم که اصولا مشکل سوریه تنها یک مشکل داخلی نیست.
دست های خارجی قوی تر از داخل سوریه در هر حال در چارچوب دفاع از خود و مقابله با اقدامات مداخله جویانه ترکیه، دست به اقدامات ایذایی می زند و نقش مهمی را هم در این زمینه ایفا می کند. اما در مجموع باید توجه داشت که این اقدامات به نوعی مقابله به مثل در مقابل ترکیه است و نه یک ابتکار عمل ابتدایی از سوی سوریه.
به نظر می رسد سوریه به صورت هوشمندانه ای از برگ کردها در مرحله اخیر استفاده کرده و ترکیه را در مقابل یک چالش جدید قرار داده است. سوریه بخشی از مناطق کرد نشین را به کردهای پ ک ک واگذار کرده و این اقدام قطعا موضع ترکیه را تضعیف می کند. سوریه با این اقدام دو هدف را دنبال کرد: اول این که به نوعی به ترکیه این پیام را منتقل کرد که در صورت تداوم حمایت ترکیه از مخالفان سوری، سوریه نیز از مخالفان کرد ترکیه حمایت خواهد کرد. دوم در صورتی که اسد سقوط کند ترکیه با یک بحران دراز مدت در مورد کردها مواجه خواهد بود که به راحتی قابل حل نیست. در واقع بحران سوریه، بحران های چندگانه ای را در ترکیه از جمله کردها و علویون و ... باعث شده است.
به گزارش دیپلماسی ایرانی، نکته دیگر این که استمرار بحران سوریه به معنای ایجاد چالش درونی در داخل ترکیه است. ترکیه در داخل با چالش هایی مواجه است و تلاش دارد به نحوی از این چالش ها عبور کند. این مسئله و تعیین وقت برای سقوط بشار اسد به نوعی تشویقی برای جامعه سوریه برای تحمل مشکلات ناشی از بحران سوریه است. من فکر می کنم این پیش بینی، پیش بینی دقیقی نیست. نکته مهم این است که بحران سوریه در داخل این کشور حل نخواهد شد. بخش مهمی از این بحران به تصمیمات جهانی مربوط است. علاوه بر این تا انتخابات امریکا برگزار نشود و رئیس جمهور آینده امریکا مشخص نشود، بحث یکسره کردن کار سوریه میسر نیست. بنابراین مسئله به این سادگی ها نیست که آقای اوغلو وعده داده است.
و در آخر نکته مهمی که باید به آن توجه شود، اقدام چین به اعزام برخی ناوهای جنگی به آب های ساحلی سوریه است. چین سالیان زیادی است که از اهرم نظامی در گفتمان دیپلماتیک خود استفاده نکرده است. این که چین وارد چنین عرصه جدیدی می شود و ناو جنگی به منطقه ارسال می کند به آن معنا است که می خواهد این پیام را منتقل کند که با قدرت در دفاع از نظام سوریه ایستاده است. قطعا اگر چین به این مرحله رسیده که حتی با توان نظامی وارد این عرصه شود، مسئله به این سادگی ها نخواهد بود که امریکا یا فرانسه و یا کشورهای دیگر بتوانند به صورت یک جانبه دست به چنین اقدامی بزنند. این اقدام باید از فیلتر شورای امنیت عبور کند و در آن جا نیز با دو وتو مواجه است که عبور کردن از آن ها بسیار سخت خواهد بود.