به گزارش خبرنگار
حوزه سينما باشگاه خبرنگاران بيست و چهارمين جلسه خانه فیلم فردوس با نمایش و نقد و بررسی فیلم «كيميا و خاك» با حضور عباس رافعي (نويسنده،كارگردان و تهيه كننده)، نازنين مفخم (تدوين گر)، محسن افشاني و سهيلا زاهدي (بازيگران)، بهرام صحيحي(مشاور نويسنده)،نادر طريقت فيلمساز(مهمان ويژه) و محمدرضا لطفي(منتقد و مجري) شب گذشته در فرهنگسرا فردوس برگزار شد.
عباس رافعي ، کارگردان، ضمن اشاره به شرايط بد اكران اين فيلم ابراز نارضايتي كرده و گفت: متاسفانه ما در تغيير مديريت ها به شدت دچار مشكل هستيم و هركس با نگاه خود تصميم مي گيرد سينما را دوباره از ابتدا اختراع كند که در نتيجه يا باعث ارتقا سينما مي شوند و يا منجر به تعطيلي آن مي شوند
وي ادامه داد: با تمام وجود به شرايط اكران اين فيلم اعتراض كردم چون فيلم در سكوت خبري كامل به نمايش در آمد و عده اي واهمه داشتند تا مبادا اين فيلم ديده شود و اين ديده شدن به ضرر اين عده تمام شود.
رافعي در پاسخ به اينکه ايا اين تصميم دولت بود كه براي سي امين سالگرد انقلاب چند فيلم بسازد و در نتيجه اين فيلم به نوعي سفارشي به حساب مي آيد، عنوان کرد : درست است كه فيلم يك نطفه سفارشي دارد،اما ما مي خواستيم تا از موقعيت كنوني استفاده كنيم و داستاني نه درباره انقلاب اسلامي كه درباره آدم هاي انقلاب اسلامي بسازيم و در همين راستا من طرحي را ارائه دادم و خوشبختانه مورد قبول هم واقع گرديد.طرحي كه ريشه در تاريخ معاصر و فرهنگ شفاهي و كتبي بود.
وي در خصوص مستند بودن شخصيت هاي فيلم اظهار داشت: شخصيت هاي فيلم ما ريشه در واقعيت دارند و هريك برگرفته از خاطرات افراد هستند و تمام سعي من بر اين بود كه وارد دل شخصيت هاي فيلم بشويم و از آدم هاي دوران 57 دعوت كنيم تا روي پرده بيايند.به هرحال شما در ساخت يك اثر تاريخي،ان هم تاريخ معاصر خيلي اجازه نداريد كه خودسرانه عمل كنيد و همين فرق بين يك اثر خيالي با يك كار سند دار است.
نازنين مفخم ،تدوين گر، ضمن اشاره به اينکه ذهن تدوين گر بدون كارگردان هيچ معنايي ندارد، گفت : من در يك اثر مولف نيستم وتنها بايد سعي كنم تا بيان گر ذهن كارگردان باشم يك تدوين گر اتفاقا نبايد روح و نظر خود را به كار ديكته كند،بلكه بايد با هوشياري ذهن كارگردان را بخواند و در راستاي آن در خدمت كار باشد.حال ممكن است من فيلمي را تدوين كنم كه به آن يا حرف آن علاقه اي نداشته باشم و يا شيوه كاري يك كارگردان را دوست نداشته باشم
وي در خصوص ميزانسن ها و ريتم تدوين عنوان کرد: در همان ابتدا هم هدف ما اين بود كه تنش را با كات هاي آنچناني نشان ندهيم، در عين حال که فيلم متعلق به يك برهه بسيار حساس است،امادر واقع فيلم ما يك رمانتيسم انقلابي است و قصد دارد تا تمام طبقاتي را كه با عشق انقلاب كردند را نشان دهد.پس بايد به آن ريتم رمانتيسم نزديك مي شديم
بهرام صحيحي ، مشاور نويسنده، درخصوص همکاري خود با نويسنده گفت: در ابتدا رافعي يك طرح پانزده صفحه اي نوشته بودند و آن طرح را به تصويب رسانده بودند و بعد با هم روي آن كار كرديم.از همان ابتدا شيوه روايت ما بدين شكل اپيزوديك بود و ما در نهايت به يك طرح پنجاه صفحه اي رسيديم
وي ادامه داد: طرح فيلمنامه بيشتر شبيه يك داستان بود و بعد وارد فاز تبديل آن به فيلمنامه شديم.اما چيزي كه براي ما خيلي اهميت داشت آن پشت پرده اي بود كه هميشه از انقلاب پنهان مانده بود وسعي ما هم به تصوير كشاندن خانواده قهرماناني است كه كسي از آنها هرگز ياد نكرده است.
*سهيلا زاهدي: تعويق چهار ساله اكران بازيگر را سرد مي كندسهيلا زاهدي ،بازيگر نقش هما، درباره چگونگي پيوستنش به اين گروه اظهار داشت: من پيش از اين يك تله فيلم با رافعي كار كرده بودم و بعد از آن براي بازي در كيميا و خاكاز من دعوت كردند.وقتي كه فيلمنامه را خواندم به شدت به نقش هما علاقه مند شدم،چرا كه هما قصه اي عاطفي داشت و از كاركتر زنانه اي برخوردار بود.
وي ادامه داد: در كنار يك تيم حرفه اي كار را براي من به شدت لذت بخش كرد،اما افسوس من به خاطر وقفه چهار ساله اي بود كه در راه اكران اين فيلم صرف شد و اين كه يك بازيگر با تمام انرژي و انگيزه كاري را انجام دهد و بعد از چهار سال روي پرده بيايد كمي آدم را سرد مي كند.
محسن افشاني در خصوص حضور خود در فيلم کيميا و خاک ، گفت: اولين تجربه سينمايي من بود و اساسا طول نقش براي من چندان اهميتي ندارد،چراكه بازيگري دغدغه اصلي من نيست،من سوداي تهيه و كارگرداني دارم و اكنون هم در همين زمينه فعال هستم.
وي ادامه داد: من واقعا دوست داشتم با عباس رافعي كار كنم و واقعا طول نقش برايم اهميتي نداشت اما من از اين موضوع افسوس مي خورم كه چرا اين كار نبايد در زمان خودش اكران شود و ديده شود؟چرا بايد جلوي نمايش اين فيلم را بگيرند و فيلم را در چنين شرايطي اكران كنند؟
در پايان نشست نادر طريقت ،منتقد، درباره فيلم كيميا و خاك گفت: اين نوع سينما نياز به حمايت هاي دولتي دارد و با سينماي رايج بدنه تفاوت دارند و فيلمساز دست به ثبت تاريخي مي زند و قهرمانان دوره اي را به تصوير مي كشد،پس بايد از اين نوع آثار حمايت شود و تا مردم به سالن هاي سينما بروند وگرنه صرف ساخته شدن چنين فيلم هايي و ديده نشدن آنها هيچ گونه كمكي به ما نمي كند و اين موضوعي است كه متاسفانه بعضي از دوستان از ياد برده اند.
رافعي خاطرنشان کرد: اعتقاد دارم كه در بعضي موارد مديوم تلويزيون خيلي كارا تر از سينماست،اما اين نكته را هم فراموش نكنيم كه هركاري را هم نمي توانيم به مديوم تلويزيون ببريم و جاي آن سينماست.متاسفانه اين اشكال مديريت است كه سينما را به سمتي مي كشانند كه مردم به كارهاي رو حوضي و سبك روي خوش نشان مي دهند و
وي در پايان ادامه داد: در طول سالها به چنين كارهايي فرصت نفس كشيدن هم ندادند.پس شما چه انتظاري داريد كه ما و امثال ما با يك اكران دو هفته اي بخواهيم يكباره ذائقه مخاطب را عوض كنيم؟چنين كارهايي بايد در چند سالن محدود اما دراز مدت،مثلا دو ماه اكران شوند تا تاثير خود رابگذارند.چيزي كه سالها درباره اين طرح و موضوع صحبت شده و دوستان هم تاييد كرده اند و در نهايت هم اتفاقي نيفتاده است./ي2