پشمینه رستنی شفابخش دشت‌های اصفهان
گیاه کرک پوش ،پشمینه یا چای کوهی یکی از رستنی‌های فصل بهار در مراتع استان اصفهان است که علاوه بر زیبایی خیره کننده خواص دارویی بیشماری نیز دارد.
چای کوهی یکی از رستنی‌های فصل بهار در پهنه اصفهان با نام «کرک گربه» یا «پشمینه» بیشتر در خوانسار، فریدن و فریدونشهر و با عنوان «هالوله یا اولوله» در لنجان و دهاقان شناخته می‌شود.
چای کوهی از دسته گیاهان گلدار و سنبله‌ای است که به صورت پراکنده یا بوته متراکم در دشت‌های کم شیب و دامنه کوهستان‌ها می‌روید.
رییس اداره منابع طبیعی شهرستان فریدونشهر گفت: بهترین شیوه مصرف این گیاه دم کرده آن تا شش ماه پس از چیدن است و بعد از این مدت بهتر است از اسانس آن استفاده شود.
علی رحیمی افزود: در باور مردم این منطقه و همچنین بر اساس یافته‌های طب قدیم این گیاه دارای طبع گرم و خشک است، از این رو برای درمان ناراحتی‌های گوارشی، قولنج و گرفتگی در افراد سرد مزاج و دفع سنگ مجاری ادراری و صفراوی کاربرد دارد.
او افزود: دمنوش چای کوهی اشتهاآور، آرامبخش، ضد عفونت، بهبود دهنده بیماری‌های زنان و برای درد‌های مفصلی، رماتیسمی، سردرد، سرگیجه، ناراحتی‌های معده و روده با منشأ روانی نیز مفید است.
رییس اداره منابع طبیعی شهرستان فریدونشهر افزود: دم کرده این گیاه برای درمان سرماخوردگی، برونشیت و آسم، بی خوابی، مشکلات پوستی، نقرس، حساسیت، گرفتگی روده و تقویت دستگاه دفاعی بدن بسیار موثر است.
رحیمی با اشاره به خاصیت رگ گشایی این دمنوش گیاهی گفت: مصرف چای کوهی می‌تواند فشار خون بالا را پایین بیاورد و از آنجا که سرشار از آنتی‌اکسیدان است انسداد عروق خونی و شریان‌ها را درمان می‌کند و چربی مضر خون را نیز کاهش می‌دهد.
بوته چای کوهی دارای ساقه‌های کرک‌دار به رنگ سبز یا متمایل به خاکستری با گل‌های خوشه مانند ارغوانی و صورتی است. عنوان پشمینه را نیز بدلیل کرک‌های شگفت آور این گیاه به آن نسبت داده اند.
دمنوش پشمینه یکی از نوشیدنی‌های بومی و پرطرفدار به ویژه در مناطق غرب اصفهان است که خواص بیشماری نیز دارد. اهالی این منطقه در فصل بهار گل‌های پنبه‌ای این گیاه را از دشت‌ها و دامنه کوه‌ها می‌چینند و آن را بطور تازه و یا پس از خشک کردن، مشابه چایی دم می‌کنند و می‌نوشند.
طعم چای کوهی شبیه ترکیبی از بابونه، نعناع و لیمو است. بر اساس بررسی‌های آزمایشگاهی، ترکیبات شیمیایی شامل هاپیرین، ماده قرمز رنگ هایپریسین، تانن و اسید نیکوتینیک چای کوهی را به دارویی شفابخش و خوشبو تبدیل کرده است.
در اسناد تاریخی، غرب اصفهان را «منطقه‌ای علف خیز با آب فراوان و مراتعی بی‌پایان» نامیده‌اند. خاک حاصلخیز، اقلیم سرد و کوهستانی و آب و هوای معتدل پدیدار شدن مراتع سرسبز و پوشش گیاهی منحصر به فرد را در این منطقه به دنبال داشته است.
طبق تحقیقات انجام شده از حدود ۸۰۰ گونه گیاهان دارویی، خوراکی و صنعتی شناخته شده در ایران بیش از ۴۰۰ نوع در شهرستان‌های غرب اصفهان از جمله فریدونشهر در ۱۸۰ کیلومتری غرب اصفهان می‌روید. وسعت مراتع غرب اصفهان بیش از ۳۰۰ هزار هکتار است.
سالانه ۷۰ هزار تن گیاه دارویی در هشت هزار و ۳۵۰ هکتار مزارع کشت شده اصفهان تولید می‌شود.
منبع: ایرنا
