به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان میزبانی جام جهانی ۱۹۶۶ به انگلستان یعنی کشوری که قوانین فوتبال را مدون کرد اعطا شد. در این سال تیم ملی انگلستان بهترین تیم تاریخ خود را در اختیار داشت. بازیکنانی نظیر بابی چارلتون، رادران مور، آلن بال و …که هر کدام خود به تنهایی یک تیم بودند. در این جام جهانی برزیل، فرانسه و آرژانتین به همراه انگلستانِ میزبان از مدعیان فتح جام بودند.

در مرحله گروهی تیم ملی انگلستان با تیم‌های مکزیک، اروگوئه و فرانسه همگروه بود. گروهی که دشوار به نظر می‌رسید چراکه تیم فرانسه از مدعیان فتح جام به شمار می‌آمد و اوروگوئه نیز سابقه‌ی ۲ بار قهرمانی جهان را در کارنامه داشت.
تیم ملی انگلستان نخستین بازی خود را در حضور ۸۷۱۴۸ تماشاگر استادیوم ومبلی با تساوی بدون گل مقابل اوروگوئه به پایان برد تا شروعی نسبتا ناامیدکننده داشته باشد.

میزبان در گام دوم با گلهای بابی چالتون و هانت در دقایق ۳۷ و ۷۵ مکزیک را از پیشرو برداشت، تا در پایان روز دوم بازی‌ها با تیم ملی اوروگوئه در امتیاز چهار برابر باشند.

بازی پایانی مرحله‌ی گروهی بین تیم میزبان و فرانسه در حضور ۹۸۰۰۰ تماشاگر برگزار شد که انگلیسی‌ها با دو گل هانت حریف را شکست دادند و صدر نشین گروه A مسابقات شدند.

در مرحله‌ی یک چهارم نهایی تیم ملی انگلستان در یک بازی جنجالی که با درگیری لفظی مربی تیم ملی انگلستان با بازیکنان آرژانتین همراه بود. با تک گل جف هرست نماینده آمریکای لاتین را از گردونه مسابقات کنار زد.

وقتی که ۴ تیم برتر مسابقات مشخص شدند انگلیسی‌ها باید به مصاف پرتغالی می‌رفتند که اوزه بیوی نامدار را در اختیار داشت و توانسته بودند با گل‌های او طوفان زرد آسیا را کنار بزنند.

این مسابقه در حضور ۹۵۰۰۰ تماشاگر و با قضاوت پیر وینته ی فرانسوی برگزار شد. در دقیقه ۳۰ مسابقه بابی چارلتون دروازه‌ی پرتغالی‌ها را گشود تا تیم میزبان یک بر صفر از حریف پیش بیفتد.