انتخاب ایتالیا، دو کشور آرژانتین و برزیل را با توجه به انجام سفر 13 هزار کیلومتری برای انجام تنها یک دیدار در مرحله نخست، از خواب و خیال خارج کرد.
به تلافی دوره قبل مسابقات که بسیاری از تیم های اروپایی از شرکت در آن انصراف دادند، این بار چندین تیم آمریکای جنوبی مثل آرژانتین و برزیل تیم ذخیره خود را راهی اروپا کردند و اروگوئه حتی حاضر نشد از قهرمانی دوره قبل خود دفاع کند.
دومین دوره جام جهانی، شاید سیاسی ترین دوره آن از زمان برگزاری تاکنون باشد. جام جهانی 1934 درحالی در ایتالیا برگزار گردید که دولت فاشیستی "بنیتو موسولینی" دیکتاتور ایتالیایی بر مسند قدرت بود و تلاش می کرد با استفاده از محبوبیت ورزش فوتبال در بین مردم و شکوه و ارزش جام جهانی در دنیا، به تبلیغ افکار خود و همفکرانش در حزب فاشیست ایتالیا بپردازد.
اروگوئه قهرمان دوره قبل در اعتراض به این رژیم، در این دوره شرکت نکرد و برزیل و آرژانتین هم بهترین نفرات خود را به دلیل ترس از شرایط حاکم بر ایتالیا در خانه نگه داشتند.
در جام دوم، برخلاف جام 1930 که 13 کشور برای حضور در آن ابراز علاقمندی کرده بودند، 32 کشور به فیفا اعلام آمادگی کردند، اما از آنجا که باید جام با 16 تیم برگزار می شد، فیفا تصمیم گرفت که دیدارهای انتخابی برگزار نماید تا 16 تیم به مرحله نهایی جام راه یابند. از نکات جالب توجه حضور تیم میزبان در دیدار انتخابی بود که البته تیم ایتالیا موفق شد با شکست 4 بر صفر تیم یونان در شهر میلان به دور نهایی صعود نماید.
چند سال قبل از شروع جام جهانی 1934، یک روزنامه نگار به نام "ویتویوپوزو" استخدام شد تا برنامه ای جهت رساندن ایتالیا به مقام قهرمانی تدوین کند و خود مربیگری تیم را تقبل نماید. هرچند پوزو با برنامه ای دقیق تیم ایتالیا را به پیش می راند و حتی از چهار بازیکن آرژانتین الاصل هم در تیم خود سود می جست، ولی بی شک اگر حمایت های آشکار داوران نبود، شاید ایتالیا نمی توانست جام جهانی را در خانه نگه دارد.
کاملا قابل پیش بینی بود که فقط تیم های اروپایی به مرحله یک چهارم نهایی رقابت های سال 34 راه یابند. نبرد تیم های ایتالیا و اسپانیا در شهر فلورانس به اوج خود رسید که هر چند با حمایت داور ایتالیایی همراه بود، ولی با درخشش ریکاردوزامورا دروازه بان اسپانیا در پایان وقت اضافی با نتیجه یک بر یک به پایان رسید.
از بخت خوب هواداران میزبان، جوزپه مئاتزا تنها گل مسابقه را به ثمر رساند. دو روز بعد همین سناریو در شهر میلان مقابل اتریش تکرار شد. در زمین ورزشگاه سن سیرو که با وزش توفان و باران سیل آسا به باتلاق بیشتر شبیه بود، بازهم مئاتزا (که چهارمین بازی خود را در طول یک هفته انجام می داد)، گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر رساند تا لاجوردی پوشان ایتالیا به فینال راه یابند.
حریف ایتالیا در این مرحله چکسلواکی بود که با برتری 3 بر 1 در برابر آلمان به دیدار پایانی راه یافته بود. روز یکشنبه 10 ژوئن تمام ایتالیا نفس خود را در سینه حبس کرده بود. هنوز 20 دقیقه به پایان مانده بود که پوک، بازیکن جناح چپ تیم چکسلواکی، میهمان را جلو انداخت. تمام ورزشگاه در سکوت فرو رفته بود. تنها چند دقیقه از وقت باقی مانده بود که بازیکن ایتالیایی آرژانتینی میزبان به نام "اورسی" نتیجه را مساوی کرد تا مسابقه در وقت اضافه پیگیری شود.
مصدوم شدن مئاتزا در این هنگام ناخوشایندترین اتفاق ممکن برای ایتالیا بود اما او به اندازه ای که بتواند در ادامه بازی پاس گل را به هم تیمی اش چیاویو دهد، توان داشت و به زمین بازگشت.
کومبی بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال ایتالیا شناخته می شود. مصدومیت "کرسولی" زمینه بازگشت او به تیم ایتالیا و انجام دادن چهل و هفتمین بازی ملی اش را فراهم کرد.
دریافت هفت گل در دیدار با مجارستان در سال 1924 شروع بسیار بدی بود که موجب شد "ویتوریو پوزو" سرمربی تیم، کومبی را برای بازی های المپیک همان سال در آنتورپ انتخاب نکند. کومبی سال بعد دوباره موقعیت خود را احیا کرد تا ایتالیا با هفت گل فرانسه را مغلوب کرده و البته جا پای او را در المپیک 1928 پاریس محکم کند.
او پنج بار با یوونتوس قهرمان سری آ ایتالیا شد و بعد از جام جهانی 1934 از فوتبال خداحافظی کرد.
- آنجلو چیاویو (ایتالیا، متولد 1905 ، وفات 1990)
زننده گل پیروزی بخش ایتالیا در وقت اضافه دیدار فینال جام جهانی 1934 مقابل چکسلواکی.
پوزو قبل از مسابقه به چیاویو دستور داده بود هر دو - سه دقیقه جای خود را با "گوآیتا" هافبک راست تیم عوض کند در نتیجه همین تاکتیک، چیاویو پاس گوآیتا را به گل تبدیل کرد. پلانیکا دروازه بان چک توپ را با دستهایش لمس کرد اما شوت چیاویو قوی تر از آن بود که متوقف شود.
وی در 21 بازی ملی 15 گل به ثمررساند و بعد از جام 1934، در اوج از فوتبال خداحافظی کرد.
در سالهای 1925 ، 29 و 36 همراه با بولونیا قهرمان لیگ ایتالیا شد.
- ریکاردو زامورا (اسپانیا متولد 1901 ، وفات 1978)
زامورا مشهور به "ال دیوینو" عضو کلیدی فوتبال اسپانیا بود. وی اولین بازی ملی را در المپیک سال 1920 انجام داد و 69 بار درون دروازه اسپانیا ایستاد. او قامت بلندی نداشت اما فضای دروازه را به خوبی پوشش می داد و مهارت زیادی در پیش بینی حرکت حریف داشت.
وی موتور محرک تیم اسپانیا در دیدار مقابل ایتالیا در مرحله یک چهارم نهایی بود. وقتی ایتالیا 1 - 1 مساوی کرد، مصدوم شد و نتوانست در بازی برگشت از شکست تیمش جلوگیری کند.
مهیج ترین بازی او در ورزشگاه هایبری لندن در سال 1931 مقابل انگلیس بود که به عنوان بهترین دروازه بان جهان، اما هفت گل دریافت کرد.
- دیدار پایانی در شهر رم و در حضور 72 هزار تماشاگر برگزار شد. دوچه (لقب موسولینی) به خاطر روحیه بخشیدن به تیم ایتالیا، در ورزشگاه حضور یافت اما گل اول بازی در دقیقه 25 توسط پوک مهاجم چکسلواکی به ثمر رسید. این گل خشم تماشاگران ایتالیایی را برانگیخت، بطوری که تعدادی از آنها به یکی از بازیکنان چک حمله ور شدند و او را با تور سیمی بستند. این غائله با دخالت پلیس ایتالیا به پایان رسید. در دقیقه 33، اورسی از ایتالیا بازی را به تساوی کشاند تا خشم تماشاگران هم فرونشیند. بازی در وقت قانونی با همین نتیجه به پایان رسید تا با صحبت های انگیزه بخش پوزو در رختکن، تیم ایتالیا وقت اضافه را بسیار هجومی آغاز نماید. حمله های تیم ایتالیا سرانجام به بار نشست و چیاویو از ایتالیا با به ثمر رساندن گل پیروزی باعث پیروزی و فتح جام شود.
- مسابقات جام جهانی 1934 در هشت شهر ایتالیا شامل رم، ناپل، میلان، تورین، فلورانس، بولونیا، جنوا و تریسته برگزار شد.
- در این دوره تصمیم گرفته شد که مسابقه بعد از تساوی در وقت قانونی، در وقت اضافه پیگیری شود و اگر باز هم مساوی شد، بازی تکرار شود.
- چیاویو اولین بازیکن اروپایی است که سه گل در یک مسابقه زد تا ایتالیا 7 - 1 آمریکا را شکست دهد.
- بلیس از تیم آرژانتین اولین گل این جام را زد.
- مصر اولین تیم آفریقایی بود که در جام جهانی شرکت کرد. فوزی دو گل مصر را مقابل مجارستان در شهر ناپل به ثمررساند اما، نتوانست مانع از شکست 4 - 2 تیمش شود.
- اولین مسابقه جام جهانی که به وقت اضافه کشیده شد، بین اتریش و فرانسه بود. اتریش تحت مربیگری "هوگو میسل" سرانجام 3 - 2 پیروز شد اما در نیمه نهایی 1 - 0 به ایتالیا باخت.
- کاپیتان دو تیم ایتالیا و چک در دیدار فینال، دروازه بان ها بودند.