اینترنشنال پالیسی دایجست:
آمریکا باید با ایران تعامل کند
نشریه "اینترنشنال پالیسی دایجست" نوشت: آمریکا برای رسیدن به یک توافق قابل قبول نهایی با ایران باید با این کشور تعامل کند نه این که در صدد امتیازگیری بیشتر برآید و این کشور را در تنگنا قرار دهد.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران، نشریه "اینترنشنال پالیسی دایجست" در مقاله ای با عنوان «آیا معامله هسته ای ایران محکوم به شکست است؟» نوشت:ایران و گروه پنج بعلاوه یک بیست و چهارم نوامبر 2013 به یک توافق تاریخ موسوم به طرح مشترک اقدام رسیدند.بسیاری از کشورها از این توافق استقبال کردند.اما کسانی نظیر مقامات عربستان و اسرائیل در خصوص توافق نهایی ابراز نگرانی و تردید کرده اند.
از سال 2002 به بعد آمریکا و اروپا تحریم هایی علیه ایران وضع کردند.اما ایران مکرراً گفته است که حق غنی‌سازی برای مقاصد صلح آمیز را دارد.
"اینترنشنال پالیسی دایجست" نوشت: حسن روحانی رئیس جمهور جدید تلاش کرد روابط با غرب را عادی سازد و بن‌بست موجود در مذاکرات دیپلماتیک را بشکند.نتیجه این تلاش ها ، توافقنامه موقت ژنو بود. اما تاکید آمریکا بر استفاده از نیروی نظامی علیه ایران در صورت شکست دیپلماسی نگران کننده است.جان کری سه روز بعد از امضای توافقنامه موقت گفت که آمریکا آماده است در صورت عمل نکردن ایران به تعهداتش واکنش نظامی نشان دهد.این اظهارات غیرمسئولانه به نفع تلاش ها برای یافتن یک راه حل قابل قبول دوجانبه نیست و ممکن است باعث شود طرفین در تعهدات خود تجدید نظر کنند.
افزون بر این ، اعمال فشار سیاسی بر سازمان هایی همچون سازمان ملل و روادید ندادن به حمید ابوطالبی نماینده پیشنهادی ایران در این سازمان یک حرکت غیرعاقلانه سیاسی به نظر می رسد.علاوه بر این ، مداخله نظامی در ایران به فروپاشی همه دستاوردهای توافقنامه موقت منجر می شود.و آمریکا را نیز از نظر دیپلماتیک منزوی می سازد چرا که بسیاری از کشورها از این توافقنامه استقبال کرده اند.از این رو بهتر است آمریکا ژست تنها ابرقدرت را کنار بگذارد و از دیکته کردن خواست خود به دیگران دست بردارد.ایران به تعهدات خود در توافقنامه ژنو عمل کرده است.در چنین شرایطی ، تلاش های مداوم برای متقاعد کردن یا توسل به زور علیه قدرت های منطقه ای همچون ایران برای گرفتن امتیاز بیشتر از آنها باعث می شود تلاش به شکست منتهی شود یا مسئله تا جایی لاینحل باقی بماند که همه چشم اندازهای یک توافق جامع و قابل قبول به صورت طبیعی محو شود.تلاش برای رسیدن به توافق قابل قبول نهایی باید با هدف «تعامل» با ایران نه در تنگنا گذاشتن آن دنبال شود.
انتهای پیام/
