گفتار معروفی وجود دارد که امام حسین (ع) را به عنوان «کشته شده‌ی اشک‌ها» یاد می‌کند، برای تبیین و فهم این کلام، روایاتی که این تعبیر در آن نقل شده بیان می‌شود.
حضرت زکریا(ع) فرمود: پروردگارا! چه می‌شود که چون آن چهار بزرگوار را یاد می‌کنم از هم و غم می‌رهم و چون حسین(ع) را یاد می‌کنم اشکم می‌ریزد و به هیجان می‌افتم؟
اين گروه از اهل سنت (بريلويها) صوفي مسلك هستند، قبلا هيچ مشكلي با شيعيان نداشتند و در كنار هم زندگي ميكردند. اصلا تعداد وهابيها در آنجا خيلي كم بود اما متاسفانه يك سري از كارهاي شيعيان مثل لعن علني و امثالهم سبب شد خيلي از اينها نه تنها از شيعيان دور شدند حتي وهابي شدند و به سپاه صحابه که تکفیری است پيوستند!
روایت عامه است که امام حسین (ع) در واقعه کربلا و در مقابل سپاه چندهزار نفری یزید، فقط 72 تن یار داشتند اما منابع تاریخی تعداد یاران ایشان را که اکنون مزارشان در جوار حرم او است؛ متغییر بین 72 تا بیش از یکصد نفر ذکر کرده‌اند.
روایت تصویر منتسب به امام حسین (ع) کاملاً جعلی بوده و دروغی است که به اهل‌بیت (ع) منتسب شده است. همچنین پیش از این نیز منسوب کردن تصاویر و نقاشی‌ها به اهل بیت(ع) از سوی مراجع تقلید بدون اعتبار و بدون سندیت عنوان شده است.
رسول خدا صلى الله عليه و آله نزد من آمد. طفل را در پارچه اى زرد رنگ، به دست آن حضرت دادم، پيامبر خدا آن پارچه را دور انداخت و پارچه سفيدى گرفت و حسين را در آن پيچيد.
به بیمارستان شهید یحیی نژاد رفتم، رئیس بیمارستان مانع شد. گفت: شما تحمل نداری. وقتی تابوت را باز کردم، دیدم که شهید دست بر سینه دارد و با حالت تبسم، لبخند می زند. تعجب کردم که دست بر سینه، چرا لبخند می زند؟
عصر عاشورای سال ۶۱ هجری ، شیطانک ها دیدند که ابلیس سرکرده آنان، به سر و صورت می‌زند و می‌گرید. گفتند: امروز که تو باید خوشحال باشی از چه رو پریشانی و گریان؟