جالب است که بخشی از خاطراتی که پیرامون خشونت حکومت پهلوی در مورد اجرای سیاست کشف حجاب موجود است به افرادی اختصاص دارد که خود در زمان رضاشاه از مسئولین دولتی محسوب می‌شدند.
"رضاخان میرپنج" برای انقراض قاجاریه و دستیابی به قدرت مدعی جمهوری‌خواهی شد، اما با مخالفت‌های آیت‌الله مدرس ناکام ماند. او پس از آن با یاری منورالفکران به سلطنت رسید.
دکتر حقانی جشن‌های ۲۵۰۰ ساله را حاصل توهم شاه نسبت به موقعیتی که در آن قرار داشت، می‌داندو معتقد است که ریشه‌های فرهنگی این اقدام را باید در رویکرد باستان‌گرایی رژیم پهلوی دانست.
عبد الحسین تیمورتاش هفت سال فردِ شماره ۲ سیاست ایران در زمان رضاخان بود. او که در تثبیت قدرت رضاخان نقش اساسی داشت در نهایت قربانیِ بدگمانی شاه شد. برخی قتل او را مهم‌ترین قتل سیاسی در تاریخ معاصر می‌دانند.
برخی معتقدند که عامل اصلی سقوط و مرگ تیمورتاش در زندان که طبق روایت مشهور، توسط پزشک احمدی به انجام رسید، بیش از آن‌که جاسوس‌بودن وی باشد، اقتدارش بود.
عبدالحسین تیمورتاش فرزند «معزالملک» و ملقب به سردار معظم خراسانی، در ۱۲۵۸ هـ. ش در «نَرْدین» خراسان متولد شد؛ در ۱۳ سالگی، ابتدا برای ادامه تحصیل به عشق‌آباد و سپس از آن‌جا، به مدرسه نظام سن‌پترزبورگ رفت. او همان کسی است که حسین فردوست، دوست و ندیم شاه، در خاطراتش او را «مردی خوش‌تیپ» معرفی کرده است.
با اشغال ایران توسط شوروی و انگلیس در اوایل شهریور سال 1320، حکومت رضاشاه سه هفته دوام آورد و پس از کش و قوسهای فراوان، پهلوی اول در تاریخ 25 شهریور از حکومت استعفا و پس از چند روز ایران را ترک کرد.
از اولین اقداماتی که مجلس ایران پس از سرنگونی رضا شاه در سال ١٩٤١ انجام داد تصویب قانونی بود که به موجب آن درآمدهای نفتی از محل حق‌الامتیاز شرکت نفت انگلیس و ایران تحت نظر وزارت مالیه قرار می‌گرفت و بخشی از بودجه معمول کشور محسوب می‌شد.