تصویری که رسانه‌های ماهواره‌ای و نوستالژی‌باز‌های فضای مجازی از محمدرضا پهلوی نشان می‌دهند، زیادی جنتلمن است؛ اما این فقط «تصویر» است. شخصیت وی را باید از زندگی واقعی‌اش دریافت.
محمدرضا پهلوی در چند کتاب خود، در ابتدا ظاهراً از پدرش به نیکی یاد می‌کند، اما در ادامه، سعی و اهتمام ویژه‌ای برای بزرگ‌تر جلوه دادن اقدامات خود به خرج می‌دهد.
دکتر محمد قریب مکثی کرد و درحالی که وسایلش را در کیف می‌گذاشت، با شوخ‌طبعی و حاضرجوابی همیشگی‌اش گفت: «حضرات تصور کرده‌اند که ویروس سل را هم می‌توانند مثل دکتر قریب پشت درِ دربار نگه‌دارند؟»
شدت ناآرامی‌ها و اعتراضات مردم در سال ۵۷ سرانجام آمریکا، کارگزاران رژیم پهلوی و شخص محمدرضا پهلوی را به این نتیجه رساند که تنها راه فائق آمدن بر بحران، رفتن شاه از کشور است.
۲۶ دی ۱۳۵۷ با تیتر «شاه رفت» روزنامه اطلاعات در اذهان و تاریخ ثبت شده است. بزرگترین فونت که در آن زمان موجود نبوده و با ابتکار سردبیر روزنامه ساخته شد.
اسد الله علم می نویسد: چشمداشت همیشگی شاه این بود که بزرگترین مرد تاریخ ایران و بالاتر از همه شاهان پیشین شناخته شود. همه پیروزی های ملی زمان او به او نسبت داده شوند.
نادیده گرفتن استعداد، توان ملی و واردات، سیاست غالب رژیم پهلوی بود، واردات از نیروی انسانی گرفته تا کالاهای گوناگون، حتی کالاهایی که کشورمان برای تولید آن‌ها ظرفیت بالایی داشت.