شریعتمداری در سرمقاله امروز روزنامه کیهان نوشت: دولت اگرچه خالي از نقاط ضعف نيست ولي اين نقاط ضعف كم شمار با نقاط قوت فراوان و پرشمار آن قابل مقايسه نيست. مجموعه اين نقاط ضعف فقط مي تواند نمره دولت خدمتگزار را از 100 به 90 تنزل دهد
این رسانه ها که با بودجه بیت المال اداره می شوند در یک اقدام هماهنگ تصویری از شریعتمداری را به انتشار رسانده اند که مربوط به حضور وی در راهپیمایی روز قدس است.
توضيح آن كه ما و نظام سلطه بين الملل- بخوانيد آمريكا و متحدانش- در اين نقطه اشتراك نظر داريم كه پيچ بزرگ تاريخ نزديك است و در اين پيچ، هندسه و ساختار سياسي، اجتماعي و اقتصادي جهان به گونه اي بنيادين زير و رو شده و تغيير مي كند.
مي گويد ننويس!مي پرسم چرا؟! مي گويد كام مردم تلخ مي شود! مي گويم؛كام مردم را كلان سرمايه داران مفت خور و مافياي حرام خوار اقتصادي تلخ مي كنندكه افسار پاره كرده و به جان مردم افتاده اند...
روز شنبه طي يادداشتي در كيهان با عنوان «مانور موش ها » به نفوذ غريبه ها در لايه هاي مياني برخي از مراكز تصميم ساز و سياست پرداز نظام و نقش تخريبي آنها پرداخته بود. دیروز روزنامه ايران با چاپ يادداشتي كيهان را به باد فحاشي و اهانت گرفت که امروز حسین شریعتمداری در یادداشتی به این موضوع پرداخت.
مهمترين عناوين اخبار سياسي باشگاه خبرنگاران كه در روز چهار شنبه منتشر شده موضوعاتي چون "
اقتدار جمهوري اسلامي ايران نقطه اتكا كشورهاي منطقه ، عبدالله جاسبی و کبکانیان نامزدان عضویت در هیئت امنای دانشگاه آزاد ، ترور 13ايراني بي گناه در 14تيرماه و... است.
گفتگوي شريعتمداري با خبرنگار باشگاه خبرنگاران،عبدالله جاسبی و کبکانیان نامزدهاي عضویت در هیئت امنای دانشگاه آزاد، وداع بازماندگان نقاشي قهوه خانه اي در سكوت، "خوابم ميآد" وارد باشگاه ميلياردي ها شد و .... از مهمترين عناوين خبرهاي باشگاه خبرنگاران كه در روز چهارشنبه منتشر شده است.
شريعتمداري با اشاره به اظهارات سيدمحمد خاتمي درباره روزنامه کيهان گفت: آيا ملاقات خاتمي با "جرج سوروس" صهيونيست و توطئه عليه مردم ايران، بداخلاقي است يا افشاي آن از سوي كيهان؟ آيا روشنگري كيهان درباره كمكهاي مالي كلاني كه خاتمي براي فتنه 88 از ملك عبدالله سعودي و برخي سران كشورهاي اروپايي دريافت كرده بود، بداخلاقي است و يا وطنفروشي ايشان و دوستانشان؟
حریف مذاکره را فقط برای مذاکره می خواهد؛ چرا؟! چون حجم انبوهی از ظرفیت نظام را که می تواند و باید صرف مدیریت امور داخلی، برنامه ریزی در عرصه های مختلف، چاره اندیشی برای مبارزه با گرانی و هدایت انقلاب های منطقه شود، به چالش هسته ای اختصاص می دهد.