تکیه نفرآباد در محدوده شهرری ، در محله‌ای به همین نام قرار گرفته است. خیمه سفید تکیه بزرگ و تاریخی نفر آباد بعد از سیصد و اندی سال هنوز هم در اول ماه محرم بالا می‌رود. در حدود ۴۰۰ سال پیش عده‌ای از نفرآبادی‌ها، ستون خیمه‌ای را برای عزاداری سالار شهیدان برافراشتند که پس از گذشت سال‌های سال هنوز هم پابرجاست. اینجا اولین تکیه باقی مانده تهران امروز است. هیات عزاداری این تکیه به نام حضرت علی اکبر (ع) است، اما اهالی آن را با همان نام "تکیه نفرآباد" می‌شناسند. به نقل اهالی و بر اساس وقف نامه موجود، تکیه نفرآباد در سال ۱۰۶۰ هجری قمری یعنی حدود ۱۰۰ سال بعد از نخستین حصار کشی پیرامون «طهران» قبل از تشکیل حکومت قاجار ساخته شده است. حتی قدیمی‌های محله هم نمی‌دانند که این تکیه از آن زمان تا به حال چندین بار بازسازی و مرمت شده است.
سخنگوی شورای ائتلاف نیرو‌های انقلاب اسلامی گفت: شورا در نظر دارد در فهرست انتخاباتی ۲۱ نفرۀ شورای اسلامی شهر تهران یک کاندیدا را از میان ساکنین شهرری برای پیگیری دغدغه‌ها و مطالبات مردمی انتخاب کند.
۲۴۰ سال از قدمت ضریح حرم عبدالعظیم حسنی(ع) در شهرری می‌گذرد، و تا امروز دو بار تعمیر اساسی شده که از آخرین مرمت آن حدود ۷۰ سال می‌گذرد و ضرورت ساخت ضریح جدید احساس و دستور ساخت ابلاغ شد. از سال ۱۳۸۷ کار‌های مطالعاتی و پژوهش آغاز و برای ساخت ضریح جدید امروزی چندین کارگاه تاسیس شد و بیش از ۷۰ درصد از ساخت آن به اتمام رسیده است. این ضریح با طراحی استاد محمود فرشچیان و با ورق آلیاژی جدیدی که دو نیم و برابر فلز ضریح‌های دیگر استفاده شده، از استحکام و مقاومت بیشتری برخوردار است. این آلیاژ ترکیبی از نقره و پالادیوم است، اثر بسیار زیادی در کاهش سایش ضریح و مقاومت در برابر سیاه شدن نقره دارد. یکی دیگر از ویژگی‌های ساخت این ضریح جدید، شیوه نوین و منحصر به فردی است که علیرضا اسدی استاد قلم‌زن این طرح از آن استفاده می‌کند.
مرکز سلامت روان مهاجر ویژه اتباع به همت اداره سلامت شهرداری منطقه ۲۰، مرکز مشاوره دانشگاه علامه طباطبایی و کانون علمی و فرهنگی نخبگان افغانستان در محله ۱۳ آبان شهرری گشایش یافت.
چشمه‌علی یکی از نقاط باستانی، دیدنی و گردشگری شهر ری در جنوب پایتخت است که در گویش محلی به آن «چشملی» گفته می‌شود. این چشمه در همسایگی ابن بابویه، برج طغرل، دژ رشکان و در زیر باروی ری واقع شده است. قدمت «چشمه‌علی» به ۸۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد و نام باستانی آن «سورین» بوده که به دودمانی بزرگ در دوره اشکانی و ساسانی برمی‌گردد.
از قدیم الایام، فرش فروش‌ها و مردم تهران، قالی و قالیچه‌های خود را برای تمیزی و درخشندگی در این آب شستشو می‌دادند اما امروزه به تفرجگاهی در هوای گرم تابستان تبدیل شده و میزبان کودکان و نوجوانانی است که برای فرار از گرمای هوا در آن به آب تنی و آب بازی می‌پردازند و لحظات شادی را سپری می‌کنند.