بیش فعالی - کم تمرکزی، نوعی مشکل عصبی ناشی از کمبود نوعی هورمون شیمیایی در مغز است که در کودکان ۶-۳ سال قابل تشخیص است و 1.4 موارد با ورود به مرحله جوانی این بیماری را هم همراه خود می‌برند.
کودکان عموما پرجنب و جوش هستند ولی در بعضی کودکان این فعالیت‌ها بیش از حد عادی است گاهی علت، نگرانی و اضطراب کودک است و در بعضی موارد به علت بیش فعالی کودک است که در هر حالت نیاز به بررسی و مشورت با روانپزشک و روانشناس دارد.
به تصور بسیاری از مردم بیش‌فعالی مختص کودکانی است که یک دقیقه هم آرام و قرار ندارند و از دیوار راست بالا می‌روند، ولی غافل از این که این اختلال در بزرگسالان نیز مشاهده می‌شود و می‌توان برخی شیطنت‌های آنها را بیش‌فعالی نامید.
برخلاف بسیاری از تصورات که بیش فعالی را بیماری کودکان می‌دانند، حدود ۵۰ تا ۸۰ درصد موارد این اختلال به دوران پس از کودکی اعم از نوجوانی، جوانی و بزرگسالی نیز ادامه می‌یابد.
روحیه ی ناآرام و پر خاشگر و بی‌قراری، معمولاً از علائم بیش فعالی در کودکان محسوب می شود که درمان مشاوره ای به موقع از بروز مشکلات در آینده این کودکان می کاهد.
نتایج یک پژوهش جدید حاکی از کارآیی نوروفیدبک به عنوان یک شیوه درمانی موثر برای درمان مشکلات توجه و کاهش علائم بیش فعالی در دانشجویان دختر مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه است.
