همانا داستان آن کس که دنیا را آزمود، مانند مسافرانی است که در منزلی بی آب و علف و دشوار اقامت دارند و قصد کوچ کردن به سرزمینی دارند که در آنجا آسایش و رفاه فراهم است.
همسایگانی هستند که با یکدیگر انس نمی گیرند و دوستانی اند که به دیدار یکدیگر نمی روند و پیوندهای شناسایی در مینشان پوسیده و اسباب برادری قطع گردیده است.