ای خدای مهربان من، ای سراسر لطف و کرم، به تمنای این سعادت ابدی و به خواهش شربت گوارای فلاح، به درگاهت آمده ام. رحیما، مرا در شمار مؤمنان راستین قرارم ده
ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق، عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب‌های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.
توانگران را به دیدن خانه خوانده‌ای، و درویشان را به دیدار خداوند خانه؛ آنان سنگ و گل دارند، و اینان جان و دل؛ آنان سرگرم در صورتند و اینان محو در معنا؛ خوشا آن توانگری كه درویش است!