علیرضا رضایی عارف، حتی زمانی که بیل در دست داشت و با قدمهای بلندش روستا را به باغ وصل میکرد، در فکر راهی جدید برای کشاورزی موفقتر بود: «برای آبیاری باغ خودم مدل خاصی به کار بردم که بدون صرف انرژی، هر جای باغ شیر را بازمیکردم آب ۶متر فواره میزد.»