ما اگر آقای‌مان، آقا سیدعلی را نداشتیم که تا حالا دق می‌کردیم. خیلی‌شانس آوردیم کسی هست زخم دل‌مان را مَرهَم نهد. شهید ان، نمی‌خواهم بگویم باب شهادت را بگشایید، که آن فقط برشما مفتوح بود و بر ما دیواری است بلند و دست‌نیافتی. دل‌مان را آرام بخشید. بیایید. به دیدن‌مان، به دل‌جویی‌مان.
می‌دانم در لحظه آخر حسین(ع) چون پدری و فاطمه زهرا (س) چون مادری بالای سرم خواهند آمد و می‌گویند به عهدت وفا کردی. پس ای پدر و مادرم ناراحت نباشید که چرا لحظه شهادت بر بالای سرم نبودید.