شعر و ادب فارسی دارای کهن ترین و با سابقه ترین تاریخچه در جهان است و به جرات می توان گفت ادبیات اصیل ایرانی در جهان دارای شهرت فراوان است و این شهرت مدیون اشعار شعرای بزرگی چون سعدی، حافظ، فردوسی، عطار می باشد.
پس از ظهور تفکر جدید در دوره رنسانس و گسترش آن در قرون ۱۷ و ۱۸، طبقه بورژوا سیاست را به دست گرفت و برای حفظ و گسترش منافع خود چاره را در توسعه لیبرالیسم دید.