فرار رئیس‌جمهور از ایران، نمادی از همبستگی با ضدانقلاب و منافقین بود، آنچه موجب شد که اولین رئیس‌جمهور اسلامی ایران، چنین فرجامی یابد غرور و خودشگفتی بی‌پایان وی بود.
دومین سالمرگ بنی‌صدر، فرصتی است که در باب یکی از مهمترین محور‌های کارنامه وی، یعنی چالش نامبرده با چهره‌های شاخص جریان خط امام، سخن رود. مقال پی‌آمده درصدد است تا با استناد به پاره‌ای گزارش‌ها، به شفافیت ابعاد ماجرا بپردازد.
از جمله عملیات‌هایی که نیروهای نظامی سازمان منافقین به صورت مستقیم به آن وارد شدند، عملیات مرصاد بود که مسؤولیت مبارزه با منافقین بر عهده صیادشیرازی گذاشته شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و کوتاه شدن دست دشمنان از این مرز و بوم، مستکبران با استفاده از افرادی در داخل کشور سعی کردند ایران قوی را تضعیف کنند و با براندازی، خودشان دوباره بر ایران مسلط شوند.
طی دو سه ماهه نخست سال ۱۳۶۰ که تعارضات بنی‌صدر با نظام جمهوری اسلامی به‌مرحله بازگشت‌ناپذیری رسید، سازمان مجاهدین خلق در نقش نزدیک‌ترین متحد او ظاهر شد.
دوران ریاست جمهوری بنی‌صدر را باید یکی از مهمترین مقاطع در تاریخ جمهوری اسلامی ایران و در عین حال یکی از پرآشوب‌ترین دوره‌های تاریخ معاصر ایران دانست.