باشگاه خبرنگاران جوان؛ روژیار شعبانی خواه- از امپراطوری مهدی تاج در فدراسیون فوتبال، سال‌هاست که می گذرد، اما واژه «مدیریت»  در این ورزش تنها روی کاغذ باقی مانده است.
در روزی که رئیس جمهور هم از نزدیک شاهد مسابقه تیم‌ملی فوتبال ایران و امارات  بود ، چشم همه به فاجعه ای روشن شد، که به نوبه ی خود می تواند  به یکی از بزرگترین رسوایی های ورزش کشور تبدیل شود.
ماحصل دریافت های میلیاردی  پیمانکاران و پروژه توخالی بازسازی ورزشگاه آزادی  خاموشی شرم آوری بود که این بار بیش از اخبار داخلی رسوایی به باز آورد.
اما آزادی، قلب فوتبال ایران، در تاریکی فرو رفت؛ و این تاریکی، فراتر از خاموشی پروژکتورها، نمایانگر عمق مشکلاتی است که فوتبال کشور را به زوال کشانده است.

میزبانی در حد نام ایران یا نمایشی از ناکارآمدی؟

درحالی‌که قطر و عربستان میزبان جام جهانی و رویدادهای معتبر بین‌المللی می‌شوند، ورزشگاه آزادی، تنها ورزشگاه نسبتاً استاندارد ایران، با یک بارش باران یا اختلالی در سیستم برق، به کلی از کار می‌افتد.
اگرچه همواره تحریم‌ها به‌عنوان یکی از دلایل مشکلات زیرساختی مطرح می‌شود، اما این بار هیچ دشمن خارجی و هیچ عامل بیرونی در کار نبود؛ بلکه این بحران، تنها و تنها حاصل سوءمدیریت داخلی است.

مدیر پیشین شرکت توسعه و تجهیز دقیقاً چه اقداماتی برای بهبود وضعیت ورزشگاه آزادی انجام داده است؟ میلیاردها تومان برای بازسازی هزینه شد، اما در نهایت، نه کیفیت خدمات ارتقا یافت و نه مشکلات اساسی برطرف شد. آیا هدف، توسعه زیرساخت‌های ورزشگاه بود، یا پروژه‌ای دیگر برای جابجایی منابع مالی در قالب “بازسازی”؟ آیا بازخواستی از مسببان این فاجعه رخ می دهد یا خیر؟ 

پول‌خوری بی حاصل و هدر رفت بیت المال

زمانی که میلیاردها تومان صرف بازسازی ورزشگاه می‌شود، اما نتیجه چیزی جز مشکلات زیرساختی، تجهیزات بی‌کیفیت و عملکرد ضعیف نیست، دیگر نمی‌توان از توسعه سخن گفت. متریال مورد استفاده در ورزشگاه آزادی، آن چیزی نیست که ادعا شده است. افرادی که در این حوزه فعالیت دارند، به‌خوبی می‌دانند که ظاهر بازسازی شده ورزشگاه، تنها یک نمای صوری است، نه یک تحول اساسی.
اینها تحلیل یک فرد عام نیست بلکه از زبان ملی پوش تیم ملی فوتبال ، مهدی طارمی است تا عمق فاجعه رخ داده بهتر از قبل مشخص شود.
طارمی، یکی از چهره‌های بین‌المللی فوتبال ایران، در واکنش به این اتفاق ادامه داد:وضعیت برق ورزشگاه فاجعه‌بار بود. متأسفانه ما همیشه در سطح بین‌المللی به‌عنوان یک سوژه مطرح بوده‌ایم. برای مسئولانی که این شرایط را رقم زده‌اند، متأسفم.
زمانی که یک فوتبالیست که در سطح اول فوتبال جهان فعالیت دارد، چنین اظهار نظری می‌کند، باید برای مدیریت ورزش کشور عمیقاً تأسف خورد.

مدیریتی که فوتبال را به تاریکی کشانده است

چگونه است که ما استاد مهندسی انتخابات شده‌ایم، اما در مهندسی ورزشگاه و مدیریت زیرساخت‌ها ناتوانیم. در فوتبالی که بسیاری متهم به خریدن رای می شوند مشخص است که نباید کسی قادر باشد یک سیستم برق پایدار برای ورزشگاه ملی کشور فراهم کند. ما قانونی که باید اجرا شود، برای یک بازیکن قانون‌شکن خم می‌کنیم، اما در مقابل، استانداردهای بین‌المللی را رعایت نمی‌کنیم.

ورزشگاه آزادی، که زمانی مایه افتخار فوتبال ایران بود، امروز نماد ناکارآمدی، سوءمدیریت و اتلاف منابع شده است. این خاموشی، نه صرفاً یک مشکل فنی، بلکه هشداری جدی برای آینده فوتبال ایران است. زمان آن رسیده که مسئولیت‌پذیری جایگزین توجیه‌گری شود، و شایسته‌سالاری جایگزین انتصاب‌های رانتی. در غیر این صورت، این تاریکی ادامه خواهد داشت؛ نه فقط در آزادی، بلکه در تمام فوتبال ایران.