امروزه تأمین نیازهای آبی برای مصارف مختلف در بسیاری از نقاط دنیا، بهویژه در ایران، یکی از اساسیترین چالشهای پیشروی سیاست مداران و برنامهریزان در این حوزه حساس است. در ایران، استفاده بیش از حد از منابع آبی برای کشاورزی که بیش از نود درصد از مصرف آب کشور را در بر میگیرد، منجر به کاهش شدید سطح آبهای زیرزمینی و خشکی بسیاری از دریاچهها و تالابها شده است و همچنین عدم استفاده از روشهای آبیاری مدرن و ناکارآمدی سیستمهای آبیاری سنتی نیز به تشدید این بحران کمک میکند.
ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک قرار دارد که میزان بارندگی سالانه در بسیاری از مناطق آن بسیار پایین، در حدود ۲۵۰ میلیمتر گزارش شده که کمتر از یک سوم میانگین جهانی محسوب میشود اما بحران تنها به اینجا محدود نمیشود زیرا همان گزارشها نشان میدهند که تبخیر آب در ایران سهبرابر میانگین جهانی است و این زنگ خطری است برای کشور. این حقایق نشان میدهند که تجدیدنظر جدی در حوزه سیاستگذاری آب در ایران مورد نیاز است و باید تقویت سفرههای آب زیرزمینی مورد توجه ویژه قرار گیرد. از آنجایی که همه مردم به آب شیرین و پاک نیاز دارند، دور از ذهن نیست تا جنگهای آینده جهان بر سر منابع آب صورت گیرد. در ۵۰ سال گذشته ۳۷ مورد خشونت بین کشورها بر سر آب گزارش شده است که همه آنها بهجز ۷ مورد به خاورمیانه مربوط میشود.