
باشگاه خبرنگاران جوان؛ شیوا خیری - منصور علیمردانی، نماینده ابهر، خرمدره و سلطانیه در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با اشاره به محدودیتهای موجود در زمینه افزایش ظرفیت پزشکی، از مخالفت وزارت بهداشت با این موضوع انتقاد کرد و گفت: «وزارت بهداشت ادعا میکند که افزایش ظرفیت پزشکی میتواند کیفیت آموزش را کاهش دهد؛ اما واقعیت این است که بسیاری از دانشگاهها و مراکز آموزش پزشکی در کشور ظرفیت کافی برای پذیرش دانشجویان بیشتر را دارند. این ظرفیتها تا کنون به دلیل عدم برنامهریزی مناسب مغفول ماندهاند. اگر از این ظرفیتها به درستی استفاده شود، بدون کاهش کیفیت، میتوانیم تعداد پزشکان مورد نیاز کشور را افزایش دهیم.»
علیمردانی ادامه داد: «در واقع، مشکل ما فقط کمبود فضا برای پذیرش دانشجو نیست؛ بلکه موضوع به نحوه مدیریت و استفاده از ظرفیتهای موجود برمیگردد. بسیاری از شهرهای کشور که دارای دانشگاههای علوم پزشکی هستند، هنوز ظرفیتهای آموزشی کافی برای پذیرش بیشتر دانشجویان پزشکی دارند. متاسفانه این ظرفیتها به دلایل مختلف مورد استفاده قرار نمیگیرند.»
این نماینده مجلس شورای اسلامی همچنین به وضعیت بیمارستانها و امکانات درمانی در کشور اشاره کرد و افزود: «ما در بسیاری از شهرها بیمارستانهایی داریم که قابلیت تبدیل به مراکز آموزشی را دارند. مثلاً در شهرهای ابهر و خرمدره، حدود ۴۰۰ تخت بیمارستانی وجود دارد که میتوان آنها را به تختهای آموزشی تبدیل کرد. این اقدام نه تنها به افزایش ظرفیت آموزش پزشکی کمک میکند، بلکه نیاز به ساخت بیمارستانهای جدید را کاهش میدهد و هزینههای وزارت بهداشت را نیز به طور چشمگیری کم میکند.»
علیمردانی با تأکید بر اهمیت تقویت امکانات آموزشی و بالینی برای دانشجویان پزشکی گفت: «یکی از مشکلات اساسی در آموزش پزشکی این است که ما به جای استفاده بهینه از ظرفیتهای موجود، به دنبال محدود کردن پذیرش دانشجویان هستیم. در حالی که میتوان با مدیریت بهتر و بهرهبرداری از ظرفیتهای موجود، کیفیت آموزش را حفظ کرد. به طور مثال، برخی از بیمارستانهای موجود در کشور که هنوز به طور کامل از ظرفیتهای خود بهرهبرداری نمیکنند، میتوانند به مراکز آموزشی معتبر تبدیل شوند. این اقدام هم به تقویت امکانات آموزشی کمک میکند و هم از نظر مالی به صرفهتر خواهد بود.»
این نماینده مجلس شورای اسلامی در ادامه به لزوم توسعه برنامههای آموزشی در مناطق مختلف کشور و اهمیت آشنایی دانشجویان پزشکی با نیازهای مناطق محروم اشاره کرد و افزود: «برای رفع کمبود پزشک در مناطق محروم، لازم است برنامههایی تدوین شود که دانشجویان پزشکی بخشی از دورههای عملی خود را در بیمارستانهای این مناطق بگذرانند. این اقدام باعث میشود که دانشجویان بهطور مستقیم با مشکلات و نیازهای این مناطق آشنا شوند و در آینده انگیزه بیشتری برای خدمت در این مناطق داشته باشند. علاوه بر این، این برنامهها میتواند باعث کاهش مشکلات مهاجرت پزشکان به شهرهای بزرگتر شود؛ زیرا پزشکان در این مناطق به راحتی میتوانند به موقعیتهای شغلی مناسب دست پیدا کنند.»
علیمردانی همچنین بر لزوم توجه بیشتر به مناطق کمتر توسعهیافته کشور تأکید کرد و گفت: «ما باید در برنامهریزیهای آموزشی خود به مناطقی که از کمبود پزشک رنج میبرند، توجه ویژهای داشته باشیم. این مناطق نیاز به نیروی انسانی متخصص دارند و میتوان با به کارگیری ظرفیتهای آموزشی موجود در این مناطق، علاوه بر بهبود شرایط درمانی، به کاهش مهاجرت پزشکان و در نتیجه بهبود وضعیت سلامت عمومی در کشور کمک کرد.»
در نهایت، علیمردانی به ضرورت اصلاحات ساختاری در نظام آموزش پزشکی اشاره کرد و گفت: «اگر دولت و وزارت بهداشت به مدیریت بهینه ظرفیتهای آموزشی توجه بیشتری کنند، میتوانیم نه تنها تعداد پزشکان کشور را افزایش دهیم؛ بلکه کیفیت آموزش را حفظ کرده و پزشکان ماهر و متعهدی را برای خدمت به مردم در تمامی مناطق کشور تربیت کنیم. این امر نه تنها به نفع جامعه پزشکی است، بلکه برای سلامت مردم و ارتقای کیفیت خدمات درمانی در کشور نیز بسیار مهم است.»