رفعت قافلان‌کوهی، همسر شهید کسایی و راوی کتاب «آخرین فرصت» درباره ویژگی‌های شخصیتی و فعالیت این شهید گفت: کار شهید علی کسایی نظامی نبود، بلکه کارمند عقیدتی - سیاسی بود. ایشان بین سال‌های ۱۳۵۳، ۱۳۵۴ و ۱۳۵۵ در دانشگاه فردوسی مشهد در رشته ادبیات عرب تحصیل می‌کرد. وقتی امام خمینی (ره) قبل از انقلاب فرمان داد مردم از پادگان‌ها خارج شوند، شهید کسایی هم که افسر وظیفه بود، از پادگان خارج شد و در زمان انقلاب بنا به دستور آیت‌الله دستغیب، امام جمعه شیراز در ارتش ماند.

قافلان‌کوهی با بیان اینکه شهید کسایی در تمام زمینه‌ها وظیفه تبیین‌گری به عهده داشت، توضیح داد: ایشان در شهر‌ها و اماکن مختلف حتی در زندان عادل‌آباد صحبت می‌کرد. حتی بعد‌ها چند نفر از منافقین که مرا دیدند، با من صحبت کردند و گفتند ما آن زمان جزو منافقین بودیم، که فریب خورده بودیم. اما در زندان آقای کسایی ما را هدایت کرد. روزی که تشییع همسرم بود، تعدادی از آنها در مراسم حضور داشتند.

همسر شهید کسایی با اشاره به اینکه نه‌تنها منافقین بلکه افراد عادی در مساجد، ارتش، سپاه و ... مخاطب صحبت‌های شهید کسایی بودند، گفت: روزی از طرف سپاه پاسداران به علی آقا اعلام کردند در یک خانه تیمی منافقین لیست سیاه ترور پیدا شده و اسم همسرم هم در این لیست بوده است. حتی گفتند ممکن است منافقین به خانه بیایند و همسر و فرزندت را اذیت کنند. یک روزی که می‌خواست به پادگان برود، آن اسلحه‌ای که ارتش برای مراقبت از خودش داده بود، در خانه گذاشت و به ما گفت این اسلحه را برای مراقبت از خودت داشته باش. من علی آقا را قسم دادم، که این اسلحه را با خودت ببر. حدود دو ساعت و چند دقیقه بعد اطلاع دادند منافقین او را زدند و در بیمارستان تحت عمل جراحی است.

به گفته وی، بعد‌ها آن منافق وصیت کرد که می‌خواهد از همسرم حلالیت بطلبد. همسرم هم به او گفت که من تو را حلال می‌کنم، ولی تو به دو چیز ضرر زدی. اول اینکه همسرم در این مدت خیلی اذیت شد. دوم تو باعث شدی وظیفه‌ام در خدمت‌رسانی به مردم به تاخیر بیفتد. اینها باید تو را حلال کنند. من سهم خودم را حلال می‌کنم.