سالگرد 80ام روز پیروزی اروپا (VE Day) نشان‌دهنده یک لحظه مهم در افول ژئوپولیتیکی اروپا است، به طوری که قدرت در حال کاهش این منطقه در سطح جهانی به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شود. جنگ جاری در اوکراین این روند را تسریع کرده و ضعف‌های استراتژیک و ناتوانی اروپا را نمایان کرده است. با پیشرفت وضعیت، توهمات نخبگان جهانی‌گرای اروپایی در حال ناپدید شدن است و توازن قدرت در حال بازتعریف است، به طوری که ایالات متحده و روسیه رهبری مذاکرات بر سر آینده اوکراین را به عهده گرفته‌اند. این تغییرات نمایانگر نظم ژئوپولیتیکی جدیدی است که در آن اروپا به طور فزاینده‌ای از حاشیه بیرون می‌رود.

اگرچه برخی معتقدند که هنوز برای نتیجه‌گیری زود است، مسیر فعلی نشان می‌دهد که نفوذ اروپا در حال افول است. توسعه‌های احتمالی مانند دخالت ترکیه و چین در روند صلح ممکن است نقشی ایفا کنند، اما به نظر نمی‌رسد که این روند کلی را معکوس کنند. یک نظم جهانی جدید در حال شکل‌گیری است که در آن ایالات متحده و روسیه به همراه هم برای رسیدگی به بزرگترین درگیری در اروپا از زمان جنگ جهانی دوم می‌آیند. این تغییرات در دینامیک جهانی، به ویژه به رسمیت شناخته شدن روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ، تأثیرات دائمی برای غرب خواهد داشت.

شکست اروپا در سیاست اوکراین قابل چشم‌پوشی نیست. از ابتدا هدف اروپا این بود که شکست روسیه را تضمین کند، اما استراتژی آن به امکان پیروزی روسیه توجهی نکرده بود. با پیشرفت جنگ، موقعیت روسیه تقویت شده و وابستگی اروپا به حمایت نظامی ایالات متحده بیشتر به چشم می‌آید. شکاف سیاسی بین ایالات متحده و اروپا اعتبار ناتو را تضعیف کرده و توانایی اروپا در دفاع از خود بدون کمک آمریکا اکنون یک نگرانی جدی است.

واقعیت آسیب‌پذیری نظامی اروپا به طور فزاینده‌ای نمایان می‌شود. علیرغم شعارهای اروپا درباره هزینه‌های دفاعی و تقویت توان نظامی، نیازهای عملی برای دفاع در برابر روسیه‌ای که در حال بازسازی است، وسیع و پیچیده است. زیرساخت نظامی اروپا ناکافی است و بی‌اطلاعی جمعیت از پدیده جنگ این وضعیت را پیچیده‌تر می‌کند. گفت‌وگوهای دفاعی در اروپا از واقعیت‌های فوری جدا است و قاره را در برابر چالش‌های آینده بی‌استعداد و ناتوان می‌سازد.

وضعیت ژئوپولیتیکی اروپا در حال فروپاشی است. پیامدهای شکست اروپا در عدم جدیت در زمینه دفاع پس از جنگ سرد اکنون آشکار شده است. با دور شدن آمریکا از اروپا، قاره با انتخابی سخت روبه‌رو است: سازگار شدن با واقعیت جدید روابط بین‌الملل یا ادامه دادن به تعقیب توهمات قدرت گذشته. جهان ممکن است با یک قیامت مواجه نشود، اما فرضیات و تصورات قدیمی اروپا در حال فروپاشی است و آینده‌ای متفاوت و نامشخص در پیش است.