ترامپ به‌وضوح در حال از دست دادن پایگاه خود در میان کشورهای عربی است. طی سفری سه‌هفته‌ای به چندین کشور حاشیه خلیج فارس، از جمله عربستان سعودی و امارات، حتی اشاره‌ای جدی به طرح او برای کنترل غزه نشد. این سکوت، نه از سر بی‌اطلاعی، بلکه نشان‌دهنده میزان بیگانگی این ایده با واقعیات منطقه است—تصوری که از نگاه بسیاری نه‌تنها غیرعملی، بلکه حتی مضحک به نظر می‌رسد.  

کشورهای عربی این پیشنهاد را چیزی خارج از دایره واقعیت می‌بینند، همان‌طور که اسرائیل نیز پذیرش صدها هزار آواره فلسطینی را ناممکن می‌داند. تفاوت در اینجاست که نگرانی‌های اسرائیل در محافل بین‌المللی بازتاب پیدا می‌کند و به رسمیت شناخته می‌شود، اما دغدغه‌های کشورهای عربی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.  

در این میان، عربستان سعودی نقشی کلیدی دارد. این کشور با دوری از توافق آبراهام در دوران نخست ریاست جمهوری ترامپ، استراتژی خود را بر مبنای احتیاط و مصلحت‌سنجی بلندمدت تنظیم کرده است. برخلاف امارات، که با جمعیت بالای غیرشهروندانش نیاز چندانی به همراهی افکار عمومی ندارد، عربستان، مصر و اردن باید شرایط داخلی خود را مدنظر قرار دهند. این واقعیت باعث می‌شود که ریاض از هر اقدامی که منجر به التهاب اجتماعی و سیاسی شود، به‌ویژه در قبال تغییرات عمده در سیاست فلسطینی، فاصله بگیرد.

منبع: تومارو افریز