حجت‌الاسلام و المسلمین سید حسین حسینی قمی، استاد حوزه و دانشگاه درباره فراز‌های نهج‌البلاغه و وجود مطهر حضرت ولیعصر (عج) گفت: امیرالمومنین (ع) در پنج خطبه و دو حکمت در نهج‌البلاغه مطالب فراوانی دارند. خطبه‌های ۱۳۸، ۱۵۰، ۱۸۲، ۱۸۷ و ۱۹۰ و حکمت ۱۴۷ و ۲۰۹ به وجود امام زمان (عج) تصریح کردند. در ذیل بعضی از خطبه‌ها مثل خطبه ۱۵۰ نویسندگانی از اهل سنت مثل ابن ابی الحدید تصریح می‌کند این خطبه در وصف حضرت مهدی (عج) است. 

حجت‌الاسلام حسینی قمی با ذکر حکمت ۱۴۷ توضیح داد: کمیل می‌گوید امیرالمومنین (ع) دست مرا گرفتند و مرا به صحرا بردند. وقتی حضرت به صحرا و بیابان رسیدند، ابتدا آهی کشیدند و فرمودند: آنچه به تو می‌گویم، بخاطر بسپار. [..]زمین نمی‌تواند از حجت الهی خالی بماند. اصولاً خداوند متعال اولین انسانی که آفرید، حضرت آدم بود که ایشان پیغمبر بودند. حال مردم یا این حجت الهی را می‌بینند، یا از دیدشان پنهان است. 

این استاد حوزه درباره خطبه ۱۵۰ نهج‌البلاغه بیان کرد: ابن ابی الحدید از نویسندگان اهل سنت تصریح کرد که حجت پنهان خدا جزء با امام زمان (عج) با کس دیگری تطبیق ندارد. حضرت می‌فرماید: امامی از ما قیام می‌کند، در حالی که در عصر غیبت تصرفاتی دارد، که از دیدگان مردم مخفی است. وقتی این عالم اهل سنت به شرح امیرالمومنین (ع) می‌رسد می‌گوید منظور ایشان حضرت مهدی (عج) است. 

وی در پاسخ به برکات امام زمان (عج) گفت: امیرالمومنین (ع) می‌فرماید: امام در دوران غیبت خود تصرف و اشراف دارند. به تعبیر خواجه نصیرالدین طوسی، وجود حضرت ولیعصر لطف است و تصرفاتشان در عصر غیبت لطف دیگری است. عزیزان فکر نکنید امام زمان در عصر غیبت در گوشه‌ای نشستند، به هیچ چیز کار ندارند و فقط منتظر فرمان ظهور از سوی خداوند هستند. ما چنین امامی را نمی‌شناسیم. ما به چنین امامی اعتقاد نداریم. امام زمان (عج) در عصر غیبت ناظر بر احوال شیعیان است.