یافته‌های دانشمندان نشان داد دارو‌های رایج کاهش وزن از جمله سماگلوتاید (با نام تجاری اوزمپیک و ویگووی)، لیراگلوتاید (با نام تجاری ویکتوزا و ساکسندا) و دولاگلوتاید (با نام تجاری ترولیسیتی) احتمالاً بر رفتار مصرف‌کنندگان آنها تأثیر می‌گذارد.

 وبگاه دِیلی گَلِکسی در گزارشی آورده است: آگونیست‌های گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ (GLP-1 RAs)، دارو‌هایی هستند که به طور گسترده برای مدیریت دیابت نوع ۲ و چاقی استفاده می‌شوند. این دارو‌ها به‌تازگی به عنوان دارو‌های کاهش وزن، توجه‌ها را به خود جلب کرده‌اند و محبوبیتشان رو به فزونی است؛ اما، با عوارض جانبی رفتاری همراه بوده‌اند.

پژوهشگران در یک مطالعه بزرگ مبتنی بر جمعیت بررسی کردند آیا ممکن است واریانت‌های ژنتیکی خاص به توضیح این آثار کمک کنند یا خیر.

آگونیست‌های گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ (GLP-1 RAs) با تقلید از هورمون پپتید شبه‌گلوکاگون۱ (1-GLP) عمل می‌کند. این هورمون وظیفه تنظیم ترشح انسولین و سطح گلوکز خون و احساس سیری را دارد. هورمون پپتید شبه‌گلوکاگون به گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ واقع در سلول‌های مغز و پانکراس متصل می‌شود.

پژوهشگران در این مطالعه، تغییرات ژنتیکی رایج در ژن گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ را در میان جمعیت‌های مختلف، از جمله ۴۰۸هزار و ۷۷۴ نفر از نژاد بریتانیایی سفیدپوست، ۵۰ هزار و ۳۱۴ نفر از نژاد سفیدپوست اروپایی، ۷هزار و ۶۶۷ نفر از جنوب آسیا، ۱۰ هزار و ۴۳۷ نفر از اجداد چندگانه و ۷ هزار و ۶۴۱ نفر آفریقایی‌کارائیبی تجزیه‌وتحلیل کردند.

انواع موجود در ژن گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ با ویژگی‌های متابولیک قلبی (شاخص توده بدن و فشار خون و دیابت نوع ۲) در اجداد افراد، ارتباطی ثابت داشتند. انواع گیرنده پپتید شبه‌گلوکان ۱ با رفتار‌های پرخطر، بی‌ثباتی خلق‌وخو، درد مزمن و اضطراب در بیشتر اجداد مرتبط بود؛ اما نتایج سازگاری کمتری داشت. واریانت‌های ژنتیکی مؤثر بر صفات متابولیک قلبی از واریانت‌هایی که بر تغییرات رفتاری تأثیر می‌گذارند و واریانت‌هایی که بر سطوح بیان ژن گیرنده پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ تأثیر می‌گذارند، جدا بودند.

واریانت در میکروبیولوژی و ویروس‌شناسی اصطلاحی است که برای توصیف نوع فرعی از میکروارگانیسم استفاده می‌شود. واریانت از نظر ژنتیکی از نمونه اصلی متمایز است؛ اما نه به اندازه‌ای که بتوان آن را یک سویه مجزا نامید.

منبع: ایرنا