باشگاه خبرنگاران جوان؛ اکبر باقری - امروز ۱۷ دی ماه سالروز درگذشت جهان پهلوان تختی است مردی که ۳۷ سالگی با وجود شهرت جهانی با زندگی وداع گفت تا رمز جاودانگی اش برملا شود.

غلامرضا تختی مدال المپیک گرفت در جهان قهرمان شد، اما شیرینی مدال‌ها او را برای ماندن مجاب نکرد. ماجرای عجیبی است زندگی و مرگ تختی و سالهاست که ضد و نقیض‌های زیادی در مورد درگذشت جهان پهلوان می‌شنویم.

سال‌های دور تا امروز هنوز عاشقان جهان پهلوان که او را ندیده‌اند، اما انگار سالهاست او را می‌شناسند روز ۱۷ دی ماه بر مزار جهان پهلوان حاضر می‌شوند و با غلامرضا که نه، با فتوت و جوانمردی دیدار می‌کنند.سال‌های گذشته بار‌ها در این روز در قبرستان ابن بابویه حاضر می‌شدم واز صبح مردم عاشق را می‌دیدم که جوانمردی هنوز برایشان مهم بود.

سخت نیست فهمیدن اینکه چه کسی برای جوانمردی تختی آمده است و چه کسی دنبال کلاهی از نمد جوانمردی تختی است.تختی در سکوت رفت، بدون هیاهو، و صدای رفتنش خیلی‌ها را بیدار کرد این که خودش خواست برود یا مجبور به رفتن شد مهم نیست این رازی بین تختی و خدای تختی است، اما آنچه از تختی به جای ماند و سالهاست از آن دم می‌زنیم مرام و منش پهلوانی تختی بود.

چه تفاوتی دارد مرگ حق است چگونگی اش مهم نیست این رمز مرگ است، اما راز جاودانگی تختی چه بود؟مدال المپیک بود؟ اعتبار جهانی بود؟ زیر نگرفتن از حریفی که مصدوم بود؟ نیکی به مادر و خواهر؟ دست افتاده‌ها را گرفتن؟ یا همپای خانه خراب‌های زلزله زده به خاک افتادن؟

تختی معلم بود جهان پهلوان آمده بود که بگوید انسان است و انسان می‌ماند تختی در یک وجب زمین دفن شد، اما خانه‌ی ابدی اش قلب میلیون‌ها عاشق پهلوانی و جوانمردی است؛ و چقدر سخت است در جایی که تختی از زبانمان نمی‌افتد تعداد جوانمردان در عرصه ورزش به انگشتان یک دست نمی‌رسد.

 این رمز فقط برای همین تعداد ورزشکار باز شد و بقیه دست‌اندرکاران ورزش یا نام ورزشگاهشان تختی است یا عکس تختی را برای تداوم مدیریتشان بالای میز مدیریت چسبانده‌اند.‌می‌دانید چند کوی و برزن به نام تختی است؟ می‌دانید چند ورزشگاه به نام جهان پهلوان است؟ بیشمار شده است تلفظ نام جهان پهلوان! اما تختی نمایش نداد، خوی و خصلتش این بود، خواست بفهماند که ماندگاری در چیست و خوشا به حال آنها که فهمیدند.

آنها که تختی تختی گویان در مقابل دوربین‌ها فریاد می‌زنند آنهایی هستند که روی مبلغ قرارداد‌ها برای هم هفت تیر می‌کشند، زیرپای دوستانشان را خالی می‌کنند هدفشان فقط رسیدن به پیراهن تیم ملی به میز مدیریت است. جوانمردی روی تشک‌ها خاک شده و پول بیشتر، دنبال کننده بیشتر، لذت از زندگی و ... مرام و مسلک تختی پرستان این روز‌های ورزش شده است.تعداد درگیری‌ها در مسائل مالی را اگر در کمک‌های مالی به افراد بی بضاعت داشتیم امروز روزگار بهتر از این بود.

علی دایی، کریم باقری، رسول خادم و چند ورزشکار مطرح دیگر این رمز را کشف کردند و خواستند و می خواهند که جاودانه شوند گاهی اگر غرق غرور هم بودند گاهی اگر اشتباه هم کردند باز هم به راه تختی که همان راه انسانیت است بازگشتند و امروز روح تختی در گوشه و کنار ورزش ایران تجلی دارد.

بعضی ها هنوز با نام تختی نان می خورند مقام می گیرند و نمایش های جوانمردی و انسانیتشان بیشتر از اعمالشان دیده می شود. شلوار‌های برخی از این به ظاهر پهلوان‌ها هم کوتاه است درست اندازه شلوارک پهلوانی جهان پهلوان، اما در گود نمی‌مانند بر بام می‌ایستند تا دیده شوند و از بغل مدالی که با هزار زد و بند و نامردی و رفیق کُشی به گردن آویختند. کیف دنیا را ببرند.

مردانگی دوره ندارد زمان ندارد مکان ندارد آدم خاص ندارد مردانگی خصلتی است که تختی داشت، اما تختی هم انسان بود اینقدر که وقت صرف کردم که بدانیم تختی را کشتند یا خودکشی کرد را  اگر صرف تعلیم منش تختی می‌کردیم امروز فقط مردان انگشت شمار بار مظلومان را به دوش نمی‌کشیدند.

مدیرانی که وقتی از تختی حرف میزنند اشک در چشمانش جاری می‌شود جوری از مرام تختی و الگو برداری حرف می‌زنند که انگار تختی برایشان بُت است...، اما تختی فقط تختی بود و فراموش نشد، چون زیبایی‌ها را در امروزش ندید،انسان بود و جاودانه شد.

جهان پهلوان بود آن مرد نیکو مرام
عطوفت نمودست ،یل خوش کلام
به روی تشک افتخار آفرید و برفت
که زد نفس خود، در خفا  او لجام
بسی مردم بی هنر، در دل روزگار
گرفتند از نام او طول تاریخ،  وام
به تعداد انگشت دستش مریدان او
نمودند بر راه تختی،  بسی اهتمام