بعد از قهرمانی پرسپولیس در فصل گذشته لیگ برتر، رضا درویش حسابی از به ثمر نشستن انتخابش در مورد نیمکت راضی و شادمان بود؛ جایی که مدیرعامل پرسپولیس در اوج شگفتی، اوسمار ویرا، دستیار یحیی گل‌محمدی را به‌عنوان جانشین او در نیم‌فصل دوم انتخاب کرد. آن زمان اعتراض‌های زیادی نسبت به این انتخاب صورت گرفت، اما در نهایت اوسمار قرمز‌ها را به جام رساند. شاید با اعتمادبه‌نفس ناشی از همان ماجرا بود که درویش برای فصل جدید هم یک مربی نسبتا ارزان‌قیمت دیگر را برگزید و درحالی‌که هواداران منتظر اعلام یک نام بزرگ بودند، خوان کارلوس گاریدو را به تهران آورد. مرد اسپانیایی، اما موفقیت همتای برزیلی‌اش را تکرار نکرد تا درویش هم ظرف چند ماه از عرش به فرش برسد. اینکه چرا گاریدو تبدیل به اوسمار نشد، دلایل زیادی دارد که مرور گذرای بعضی از آنها خالی از لطف نیست.

به آن خوبی نبود

اولین و ساده‌ترین دلیل می‌تواند این باشد که گاریدو به اندازه اوسمار مربی خوبی نبود. به هر حال وقتی شما شکست می‌خوری، فورا چنین فرضیه‌ای مطرح می‌شود. مشکل گاریدو این است که این اواخر در دیگر تیم‌هایش هم ناکام بوده. خب البته بد نیست به یاد بیاوریم زمستان گذشته و هنگام انتخاب اوسمار ویرا به‌عنوان سرمربی پرسپولیس هم تمام رسانه‌ها کارنامه او را به‌عنوان نفر اول بررسی کردند و نتایج ناامیدکننده‌ای گرفتند. با این حال اوسمار با پرسپولیس قهرمان شد و این روز‌ها در بوریرام تایلند هم شرایط نسبتا خوبی دارد.

تیمش کامل‌تر بود

خیلی در مورد فقر نفری پرسپولیس در این فصل صحبت شده که خب بیراه هم نیست. اوسمار فصل گذشته علیرضا بیرانوند، دانیال اسماعیلی‌فرد و مهدی ترابی را در اختیار داشت. به علاوه اورونوف هم تازه وارد فوتبال ایران شده بود و هنوز رقبا به اندازه کافی از او شناخت نداشتند. این وینگر ازبکستانی در سمت چپ زمین از سوی عبدالکریم حسن هم حمایت می‌شد که بازدهی‌اش را بالاتر می‌برد. این فصل، اما از هیچ‌کدام از اینها خبری نبود.

هجومی نبود

سبک کار گاریدو با اوسمار ویرا فرق داشت. سرمربی برزیلی پیشین پرسپولیس، تیمش را تنها با یک هافبک دفاعی و ۲مهاجم آرایش می‌کرد و فوتبال مسلط‌تری ارائه می‌داد. این به مذاق هواداران هم خوش می‌آمد. گاریدو، اما اعتقاد زیادی به استفاده از ۲هافبک میانی و یک مهاجم داشت؛ اگرچه همین حالا هم آمار‌ها نشان می‌دهد پرسپولیس در آیتم‌هایی مثل مالکیت، خلق موقعیت و امید گل جزو ۳تیم برتر لیگ بوده، در نهایت فوتبال تیم گاریدو نظر اغلب کارشناسان و هواداران را جلب نکرد.

زیر فشار سنگین توقعات بود

اوسمار تیم سوم جدول را تحویل گرفت؛ تیمی که با یحیی گل‌محمدی به نوعی به بن‌بست رسیده بود و استقلال و سپاهان را بالای سر خودش می‌دید. در این شرایط فشار کمتر است. گاریدو، اما تیم قهرمان را تحویل گرفت و توقعات از او بسیار بالاتر بود. شاید مربی اسپانیایی زیر بار این انتظارات کمر خم کرد.

با تیم آشنایی نداشت

این هم دیگر مزیت اوسمار ویرا بود. او پیش از قبول سرمربیگری پرسپولیس، یک فصل‌ونیم به‌عنوان دستیار گل‌محمدی روی نیمکت پرسپولیس حضور داشت، کاملا تیم و تک‌تک بازیکنانش را می‌شناخت، از خلقیات و آداب کار رسانه‌ها در ایران آگاه بود و به‌طور کلی بر همه‌چیز اشراف داشت. گاریدو، اما یک غریبه محض بود که ناآشنایی‌اش با این فضا، خیلی به او ضربه زد.

ورزشگاه آزادی را نداشت

یکی از غم‌انگیزترین نکات در مورد گاریدو همین است. او شاید تنها سرمربی تاریخ پرسپولیس باشد که بدون برگزاری بازی خانگی (به معنای واقعی کلمه) از کار برکنار شد. آیا اگر اوسمار فضای ورزشگاه آزادی را در مسابقاتی مثل استقلال‌خوزستان و مس‌رفسنجان در اختیار نداشت، می‌توانست برنده آن بازی‌ها باشد؟ نمی‌دانیم.

بازیکنان او را نخواستند

در نهایت به یک تفاوت کلیدی دیگر می‌رسیم؛ بازیکنانی که فصل پیش همه دور هم جمع شدند و از مدیریت خواستند اوسمار را انتخاب کند و در نتیجه از جان و دل برای او مایه گذاشتند، در این فصل رغبت چندانی برای ادامه حضور گاریدو نداشتند و البته که این فاکتور بسیار سرنوشت‌سازی است. برای دیدن بی‌رغبتی‌های اخیر، نیاز به تلاش چندانی هم نبود!

منبع: همشهری‌آنلاین