سیروس رضایی اظهار کرد: در حال حاضر در کشور از بافت خون بند ناف نوزاد در درمان بیماری‌هایی، چون اوتیسم، فلج مغزی، دیابت،‌ام اس، ارتوپدی و جراحی عمومی، آلزایمر، پارکینسون، لوپوس، روماتیسم‌های مفصلی و ... استفاده می‌شود.

وی افزود: بند ناف پل ارتباطی بین مادر و جنین در طول بارداری است. برای سالیان طولانی این بافت به عنوان ضایعات پزشکی بی ارزش در نظر گرفته می‌شد، اما امروزه کاربرد وسیعی در حوزه پزشکی بازساختی و مهندسی بافت پیدا کرده است.

رضایی با اشاره به فواید استفاده از بافت بند ناف در درمان بیماری‌ها اضافه کرد: سلول‌های بنیادی اپی تلیال و اندوتلیال در بافت بند ناف وجود دارند، ولی به طور کلی این بافت عمدتاً غنی از سلول‌های بنیادی مزانشیمی (MSCc) می‌باشد. همچنین این بافت حاوی فاکتور‌های رشد مهم و سایتوکاین‌ها نیز هست.

وی مهم‌ترین خصیصه‌های سلول‌های بنیادی بافت بند ناف را جوان بودن، بازدهی بالاتر، قدرت تکثیر بالا، توانایی مهاجرت سلولی، جمع آوری آسان و بدون ریسک و سازگاری آنها عنوان کرد.

رضایی بیان داشت: سلول‌های بنیادی موجود در بافت بند ناف در اوج توانایی خود برای تشکیل سایر سلول‌های جدید هستند. آن‌ها همچنین ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به یکی از رده‌های سلولی از جمه استخوانی، چربی، غضروف، عبی و... را دارند.

وی با بیان اینکه تعداد سلول‌های بنیادی یافت شده در بافت بند ناف در مقایسه با سایر منابع ۳ تا ۱۴ برابر بیشتر است، ادامه داد: سلول‌های بنیادی بند ناف در مقایسه با سلول‌های مشابه از دیگر منابع، پربارتر هستند یعنی به میزان بیشتری تکثیر می‌شوند.

رضایی تصریح کرد: همچنین این سلول هامی توانند مستقیماً به مناطق آسیب دیده در بدن مهاجرت کنند و باعث ترمیم و بازسازی بافت‌ها شوند.

منبع: خبرگزاری مهر