قمر «میراندا» یکی از ۲۸۸ قمری است که به دور سیارات منظومه شمسی می‌چرخند و تصاویری که فضاپیمای وویجر-۲ ناسا در سال ۱۹۸۶ گرفته بود، «الگوی عجیبی را در تپه‌های آن» نشان می‌داد.

در مطالعه جدید، تیم تحقیق برای درک ترکیب داخلی میراندا، تصاویر را دوباره ارزیابی کرد و ابتدا ویژگی‌های سطح قمر، از جمله شکاف‌ها و برآمدگی‌ها را ترسیم کرد. آن ها سپس یک مدل کامپیوتری برای آزمایش چندین ساختار داخلی ممکن توسعه دادند.

تجزیه و تحلیل نشان داد که بهترین تطابق برای سطح می‌تواند اقیانوسی در زیر سطح یخی میراندا با قدمت حدود ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلیون سال باشد. طبق این مدل، این اقیانوس تنها در ۱۹ مایل (۳۰.۵۸ کیلومتر) زیر سطح قرار داشته و حداقل ۶۲ مایل (۹۹.۷۸ کیلومتر) امتداد می‌یابد که نشان می‌دهد تقریباً نیمی از حجم قمر را در برگرفته است.

کالب استروم، رهبر این مطالعه این کشف را غافلگیری بزرگ توصیف کرد.

تام نوردهایم، یکی از نویسندگان این مطالعه، شگفتی خود را از این کشف ابراز کرد و گفت: یافتن شواهدی از وجود اقیانوس احتمالی در داخل یک شی کوچک مانند میراندا بسیار شگفت انگیز است.

او افزود که این نتایج این ایده را تقویت می‌کند که برخی از قمر‌های اورانوس ممکن است واقعا جالب باشند و دری را به روی احتمال وجود به اصطلاح جهان‌های اقیانوسی در اطراف یکی از دورترین سیارات منظومه شمسی باز می‌کند. بر اساس این اکتشافات، محققان خواستار ماموریت جدیدی برای کشف اورانوس شدند.

نوردهایم تاکید کرد: ما در مورد احتمالات هیجان زده هستیم و می‌خواهیم به مطالعه عمیق‌تر اورانوس و قمر‌های اقیانوسی بالقوه آن بازگردیم.

لازم به ذکر است که تنها فضاپیمایی که از اورانوس بازدید کرد Voyager-2 در سال ۱۹۸۶ بود و این اولین بار نیست که محققان خواستار پرتاب یک ماموریت جدید می‌شوند. در سال ۲۰۲۲، گزارشی از آکادمی ملی علوم از ناسا خواست تا ماموریتی به اورانوس را آغاز کند و آن را «یکی از جالب‌ترین اجرام در منظومه شمسی» نامید.

منبع: دیلی میل