یک پژوهشگر حوزه میراث فرهنگی گلپایگان گفت:  مردم این منطقه از گذشته‌های دور، بریدن شاخه درختان زالزالک و سوزاندن قسمت‌های خشک شده آنها را ناپسند می‌دانستند و در طول سال شاخه‌های خشک شده را جمع‌آوری و تنها در مراسم عزاداری تاسوعا و عاشورا حسینی، از آن برای پخت غذای نذری استفاده می‌کنند.

محسن جمالی افزود: میوه این درختان نیز وقف عموم است و رهگذران و گردشگران حق برداشت و استفاده از آن را دارند.

او بیان کرد: در اجرای تبصره ۲ قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مصوب سال ۱۳۸۲ با موضوع ثبت میراث طبیعی ارزشمند کشور در فهرست میراث طبیعی ملی، پوشش طبیعی زالزالک روستای هنده پس از طی تشریفات قانونی، به شماره ۹۹۱ در یازدهم اسفند ۱۴۰۰، در فهرست میراث ملی طبیعی کشور به ثبت رسید.

زالزالک درختچه یا درختانی کوچک به ارتفاع پنج تا ۱۴ متر با شکوفه‌های پُرپَر زیبا به رنگ سفید، صورتی و معطر با میوه‌ای سرشار از مواد معدنی و ویتامین است که خواص فوق‌العاده‌ای در درمان بسیاری از بیماری‌ها دارد.

هِنده غربی‌ترین روستای شهرستان گلپایگان است.