رضا محمدی کارشناس اجتماعی و مددجویی در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: شناسایی کودکان کار در ایران به‌ طور عمده توسط سازمان‌های دولتی مانند بهزیستی و شهرداری‌ها و همچنین برخی سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO ها) انجام می‌شود. این فرایند به دلیل ماهیت پیچیده و گسترده این مشکل با چالش‌های بسیاری مواجه است.  اورژانس اجتماعی و مددکاران به‌ طور منظم به مناطق پرخطر مانند خیابان‌ها، کارگاه‌های غیرقانونی و مکان‌های عمومی مراجعه کرده و با مشاهده مستقیم یا از طریق گزارش‌های مردمی، کودکان کار را شناسایی می‌کنند.
 
 او ادامه داد: خط ۱۲۳ اورژانس اجتماعی و سایر مراکز حمایتی، امکان گزارش موارد کودکان کار را برای شهروندان فراهم کرده‌اند. بسیاری از کودکان از این طریق شناسایی می‌شوند. شهرداری‌ها، نیروی انتظامی و وزارت کار نیز در شناسایی و گزارش‌دهی کودکان کار نقش دارند. این نهاد‌ها در کنار سازمان‌های حمایتی به جمع‌آوری اطلاعات و شناسایی این کودکان کمک می‌کنند.

محمدی تصریح کرد: در سال‌های اخیر، تعداد کودکان کار شناسایی‌شده افزایش یافته است، اما هنوز بسیاری از کودکان به‌ویژه در مناطق حاشیه‌ای و روستایی از دید نهاد‌های حمایتی پنهان می‌مانند. سازمان بهزیستی به‌طور مداوم اطلاعات کودکان کار را جمع‌آوری و در سامانه‌های خود ثبت می‌کند. این اطلاعات برای تحلیل و برنامه‌ریزی مداخلات حمایتی استفاده می‌شود. بسیاری از خانواده‌ها به دلیل نیاز مالی یا مسائل فرهنگی از همکاری با نهاد‌های حمایتی خودداری می‌کنند و این موضوع شناسایی را دشوار می‌کند.

 او گفت: شناسایی کودکان کار تنها در مناطق مشخص و شهری متمرکز است و به دلیل کمبود منابع و نیروی انسانی، مناطق حاشیه‌ای و روستایی پوشش کمتری دارند. تعداد زیادی از کودکان کار مهاجر یا فاقد مدارک هویتی هستند که شناسایی و ثبت اطلاعات آنها به‌سختی انجام می‌شود.به‌رغم پیشرفت‌ها، هنوز تا پوشش کامل و ارائه حمایت کافی به تمامی کودکان کار، نیاز به تقویت زیرساخت‌ها، همکاری بیشتر نهاد‌ها و افزایش آگاهی عمومی وجود دارد.

خبرنگار:عطیه رضایی