رضا صدیق، منتقد سینما در برنامه «هفت» شبکه نمایش به نقد و بررسی فیلم سینمایی «پول و پارتی» پرداخت و گفت: چند سال پیش فیلم «رئیس» مسعود کیمیایی اکران شده بود و با آقای امین تارخ بر سر این فیلم گفتگو داشتم. آقای تارخ گفت که من به کیمیایی هم گفتم که چرا آنقدر تلاش می‌کنی از پولاد بازیگر بسازی؟ و فیلم‌هایت را با پولاد هدر می‌دهی. بیخیال شو! از او بازیگر در نمی‌آید. آنقدر روی پولاد سرمایه‌گذاری نکن. باید گفت برعکس صحبت‌های آقای تارخ، پولاد کیمیایی در فیلم‌هایی که سعید سهیلی ساخته، بهترین نوع حضور خود را داشته است. با وجود اینکه پدران پولاد کیمیایی و ساعد سهیلی از کارگردانان بنام سینمای ایران هستند، اما ساعد سهیلی توانسته سال‌ها از زیر سایه اسم پدر خود خارج شود. به نظرم او جزو بازیگرانی است که هم در کمدی هم در فیلم‌های جدی درست نقش‌آفرینی کرده است.

صدیق با بیان اینکه سعید سهیلی توانسته از پولاد کیمیایی شخصیت خوبی را خلق کند، افزود: فیلم «پول و پارتی» از فیلم‌های مورد علاقه‌ام نیست و به کسی توصیه نمی‌کنم. از دیدن فیلم هم لذت نبردم. اما آن چیزی که قرار بود سعید سهیلی بنا به دغدغه‌اش بیان کند و قصه‌اش را تعریف کند، برای مخاطب گنگ است. او نتوانسته قصه را به درستی به مخاطب منتقل کند. اصطلاح عامیانه‌ای وجود دارد که می‌گویند فلانی بند پ است. بند پ مخفف پول و پارتی است. یعنی می‌گویند فلانی یا پول داشته یا پارتی که به فلان جا رسیده است. استفاده از این اصطلاح خیابانی در این فیلم ایده جذابی است، که به نظرم در ساخت و پرداختش نتوانسته حق مطلب را ادا کند. 

این منتقد سینما افزود: آقای سهیلی اخیراً در مصاحبه‌ای اشاره می‌کنند که فیلمی خوب است، که جان داشته باشد، رگ داشته باشد. اگر رگ فیلم را می‌زنی، خون بیرون بزند. هدف فیلمساز این است که مخاطب را به سمت سینما بکشاند و وقتی فیلمساز از سینما خارج شد، حس خوب دریافت کند. آقای سهیلی در دو قدم اول در فیلم‌هایش موفق است؛ یعنی هم می‌تواند مخاطب را به سمت سینما بکشاند، هم مخاطب را در داخل سالن بنشاند؛ اما لحظه‌ای که مخاطب از سینما خارج شد، دچار سردرگمی می‌شود. ابهامی که در تیپ‌سازی «پول و پارتی» وجود دارد، مخاطب را سردرگم می‌کند. حتی پایان‌بندی فیلم هم قوام یافته نیست. 

به گفته وی، من از سعید سهیلی بیش از این انتظار داشتم. چون او فیلمسازی است که سینما را برای سینما دوست دارد و عشق سینماست. او با سینما تعارف ندارد. اما «پول و پارتی» تفاوت بسیاری با فیلم‌های سخیف و مبتذلی دارد، که به اسم کمدی به خورد مخاطب دادند. این فیلم‌ها هیچ چیزی برای گفتن ندارند و مخاطب را در سطح نگه می‌دارند. 

در ادامه امیر قادری، منتقد سینما با بیان اینکه اخیراً فیلم‌های سینمایی ایران آورده‌ای برای منتقدان ندارد، گفت: برای منِ منتقد دوست‌داشتنی‌تر از این نیست که فیلمی را کشف یا به مردم توصیه کنم. از آن طرف، نباید استاندارد‌های فیلم را پایین آورد. باید گفت فیلم سینمایی «پول و پارتی» نکته دارد. 

قادری افزود: این فیلم به شعور مخاطب توهین نمی‌کند و دست روی موضوع مهمی در اجتماع امروز می‌گذارد. قبلاً خط و خطوط اجتماعی مشخص‌تر بود؛ یعنی ما سینمای بالاشهر و سینمای پایین‌شهر داشتیم. مدل کافه پایین‌شهر با مدل کافه بالاشهر فرق می‌کرد. اما الان به دلایل مختلف این مرز‌ها از بین رفته است. انگار آرزوی شمال و جنوب شهر یکی شده، ولی امکانات این دو باهم یکی نیست. فیلم دست روی این موضوع می‌گذارد، که افرادی با امکانات کم می‌خواهند آرزوهایشان را به نمایش بگذارند.

خبرنگار: نفیسه خلیلی