در بخش های از این متن آمده است :«کانون کارگردانان سینمای ایران با استقبال از شعار دولت جدید که آمده تا تغییرات اساسی در عرصه مدیریت فرهنگی ایجاد کند و با حمایت از تفکر مشاور فرهنگی این دولت که معتقد به دولت فرهنگی است نه فرهنگ دولتی، خواهان تغییراتی شده است.
در بند نخست درخواست شده است که از همه اهالی سینما و سینماگرانی که به خاطر تفکر، نظر و اعتراضشان ممنوع الکاری و ....شده اند دلجویی شود و کسی ممنوع الکار نباشد.
۲- مدیریت جدید نباید اجازه دهد نهادهای امنیتی و موازی در سینما دخالت کند و قاطعانه باید از آزادی اندیشه و عقیده در سینما دفاع کند.
۳- مدیریت جدید باید فضای امنی برای فیلمسازان سینمای متفکر فراهم کند و تمامی فیلمسازانی که در چند سال گذشته نتوانستند فیلم بسازند و یا نخواستند در مدیریت فرهنگی گذشته فیلم بسازند و نیز تمامی فیلمسازانی که مهاجرت کردند باید بتوانند به ایران برگردند و فیلم خودشان را بسازند.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است که مدیریت فرهنگی همچنین باید تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعه ایران در چند سال اخیر را بسیار جدی بگیرد تا فیلمسازان بتوانند همگام با این تحولات فیلم بسازند.
۴- ما خواهان حذف هر گونه نظارتی قبل از ساخت فیلم هستیم و پروانه ساخت باید حذف شود.
شورای پروانه نمایش هم باید ترکیبی از همه تفکرات داخل سینما و زیر نظر صنوف سینما باشد و درجه بندی سنی برای عرضه اندیشه های متفاوت رعایت شود.
۵- شفاف کردن همه مسائل فرهنگی و فشارهایی که بر دولت فرهنگی وارد خواهد شد باید جزء رئوس برنامه های مدیریت جدید باشد و نباید هیچ توافقی پشت پرده صورت گیرد حتی اگر توافق برای حل یک مشکل فرهنگی باشد. صنوف باید در جریان همه فشارها قرار گیرد این شفافیت باید شامل مسائل مالی داخل سینما هم باشد.
۶- مدیریت جدید باید با عدالت با همه اهالی سینما برخورد کند و خودی و غیر خودی نباید در ساخت فیلم مد نظر قرار گیرد صاحبان همه تفکرات سینما چه روشنفکر عرفی، چه روشنفکر دینی، چه فیلمساز سینمای عامه پسند همه خودی هستند.
۷- همه فیلم هایی که در سه سال گذشته و سالهای قبل تر توقیف شدند باید پروانه نمایش بگیرند و از این پس باید با اعمال درجه بندی سنی مانع توقیف فیلم ها شود.
۸- اگر مدیریت سینما در سه سال گذشته مجبور شد برای حفظ بقا از سینمای کمدی و سینمای عامه پسند حمایت کند این سینما مسلمأ پاشنه آشیل مدیریت فرهنگی دولت جدید خواهد شد چون برخی از فیلم های کمدی که در سه سال گذشته به نمایش در آمده اند اگر در دولت های قبل به نمایش در می آمدند با تحلیل ها و تفسیرها و مخالفینی روبرو می شدند که تفکری شبیه مدیران سه سال گذشته داشته اند بنابراین مدیریت جدید باید هوشیارانه حمایت از جریان اصلی و سینمای عامه پسند و رشد اقتصادی سینمای ایران را جدی بگیرد و اگر فشاری بر این سینما وارد شد تسلیم نشود و تبلیغات فیلم ها همانگونه که در سه سال گذشته آزاد بود باید در آینده نیز آزاد باشد.
دولت جدید باید با برنامه ریزی دقیق زمینه رشد این سینما از نظر کیفیت را فراهم کند بدون حذف و ممنوعیت.
در پایان کانون کارگردانان سینمای ایران تاکید دارد مدیری باید برای اداره فرهنگ و هنر انتخاب شود که تاریخ مدیریت فرهنگی سالهای گذشته را مطالعه کرده باشد و از تجربیات خوب و مفید مدیران گذشته در اداره سینما در دوره هایی که رشد و بالندگی سینمای ایران مدیون برنامه ریزی مدیریت ها بوده استفاده کند، این مدیریت باید با انتخاب همکاران متخصص و آگاه در امور سینما بتواند با همه تفکرات داخل سینمای ایران تعامل کند.
