ابعاد جهانیِ یک انتخاب
عددی که از صندوق خارج می‌شود فارغ از اینکه پیروز انتخابات کیست، می‌گوید درست است ما باهم اختلافاتی داریم اما دستِ نامحرمِ دشمنِ طمع‌کار را از بازو قطع می‌کنیم.آن عدد یعنی آینده جایگاه ما در نظم جدید جهانی.
سارا بابایی/ سالِ گذشته در جهان صحنه‌های عجیبی خلق شد.
پدری، قطعاتِ ریزشده کودکانش را در دو کیسه به دوربین نشان می‌داد. جوانی حینِ تماسِ تصویری در زیر بمباران با مردم وداع می‌کرد و بعد خانه‌اش منفجر می‌شد.
حمام خون و شعله‌های آتش بیش‌ترین محتوای شبکه‌های اجتماعی بود. سانسورها جواب نمی‌داد، قلبِ جهان به درد آمد، سکوت‌ها شکسته شد، تظاهرات، اعتصاب، خودسوزی...
این جهان، دیگر جهان سابق نیست. مناسباتِ کشورها عوض شده، کلاه از سر کدخدا افتاده، اسرائیل رسماً مضحکه خاص و عام شده، آتشی که بین روسیه و اوکراین روشن شد دودش اروپا را خفه کرده، چین رویِ گسل تایوان است و دو پیرمرد معلوم‌الحال هم در ایالات‌متحده بر سر این موضوع مناظره می‌کنند که آیا کدام‌شان بهتر می‌تواند فردایِ انتخابات در جهتِ نظم جهانی جنگ‌های ویرانگرتری به دنیا هدیه دهد.
خلاصه صحنه، بویِ رستاخیز دارد و درندگیِ انسان تنها گمانه‌ی ترسناکی است که فکر کردن به آینده را بیش‌تر از هر زمانی حائز اهمیت می‌کند.
به اذعان اکثریت قاطع کارشناسان عرصه‌های سیاسی و بین‌المللی چندسالِ آینده بزرگ‌ترین و تعيين‌کننده‌ترین اتفاقات و نظم‌بندی‌های جدید جهانی شکل خواهد گرفت که متناسب با شرایط و توانایی‌ها و نقاطِ ضعف هر کشور و منطقه ابعاد گوناگونی خواهد داشت.
از حالِ میهن و خانه‌ی خودمان اگر بگویم بی‌تعارف تعریفی ندارد، تورم بالاست، هم‌چنان تحریم هستیم و اشتغال، مسکن، مهاجرت و از همه بدتر شکاف و دوقطبی‌گری نفسمان را تنگ کرده است.
خب چه باید کرد؟!
چشم‌مان را که نمی‌شود به واقعیت ببندیم و بگویم کشور گل و بلبل است، این همه فساد و تبعیض را می‌شود نادیده گرفت؟
نه نمی‌شود اما بدن سوخته یک رئیس‌جمهور به ما ثابت کرد همه مسئولان هم فاسد نیستند، تن قطعه‌قطعه شده‌ی یک سردار اثبات کرد همه سران نظام هم عافیت‌طلب نیستند.
حمله موشکی به دشمنان چپ و راست نشان داد همه‌جای مملکت عقب‌ماندگی و تحقیر نهادینه نشده، بالارفتن اسم و پرچم ایران بر فراز دستان آزادگان و دانشجویان و فعالان بین‌المللی نشان داد ایران امروز وارد بازی‌های بزرگی شده است، پس هنوز هم نشانه‌هایی از امید هست.
می‌گویی چه کنیم؟ در محاصره‌ی رقیبان و دشمنان و گرگ‌های منتظر، برای زمین‌خوردن این کشور زخمی هر عمل ما، یک عکسالعمل در پی خواهد داشت.
بازی به گونه‌ای برای ما تعریف شده که هر تصمیمی بگیریم دشمن مهره‌ی بعدی را متناسب با آن حرکت می‌دهد.
اگر به دلیل تفاوت دیدگاه‌ها از یکدیگر فاصله بگیریم او از این واگرایی، اختلاف خواهد ساخت و اگر اختلاف کنیم او با برنامه‌ریزی چند لایه روی تشدید اختلافات تمرکز خواهد کرد تا از اختلافات، تنش بسازد و از تنش جنگِ داخلی به ارمغان بیاورد، چراکه دشمن ما از جنگ، نان می‌خورد، چراکه جنگ برای ما جنگ است اما آن‌ها سلاح می‌فروشند، نفت به‌غارت می‌برند و هزاران کاسبی چرب و چیلی.
این‌ها چه ربطی به صندوق دارد؟
سوال خوبی است، عددی که از صندوق خارج می‌شود فارق از اینکه پیروز انتخابات کیست یک عدد بسیار جادویی و مهم است...
آن عدد یعنی استعداد واگرایی و تخمین فاصله و میزان احتمال شکست یک ملت.
آن عدد یعنی تاثیر مستقیم در قدرت هم‌گرایی و انسجام بین یک ملت در گرفتن حقوق بین‌المللی خود.
آن عدد یعنی یک ملت می‌گوید درست است ما باهم اختلافاتی داریم اما دستِ نامحرمِ دشمنِ طمع‌کار را از بازو قطع می‌کنیم.
آن عدد یعنی آینده جایگاه ما در نظم جدید جهانی.
آن عدد یعنی من خودم نقش خودم را در صحنه، بازی خواهم کرد و اجازه نخواهم داد مُجری بزک شده شبکه ایران اینترنشنال با پوزخند در اعلام میزان مشارکت پایین انتخابات از کارفرمایش لایک بگیرد.
به کارت ملی‌ات یک‌بار دیگر نگاه کن شاید مثلِ من از عکست راضی نباشی اشکالی ندارد، مهم این است کلمات و اعدادی که رویش نوشته می‌گوید تو عضو این خانواده‌ای، می‌گوید برای اختلافات داخل یک خانه دشمن را شاد نکن، جمعه برای این خانواده از خانه خارج شو، همه منتظرت هستند.
