گنج تپه خوروین مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان و در شهرستان ساوجبلاغ، بخش چندار، روستای خوروین واقع شده است و در تاریخ ۲ بهمن ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۸۲۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

 این محوطه باستانی در خرداد ۱۳۲۸ شمسی توسط علی حاکمی و محمود راد برای اولین بار مورد تحقیق قرار گرفت و در سال ۱۳۳۳ شمسی نیز بار دیگر توسط واندنبرگ بلژیکی مورد ارزیابی قرار گرفته‌است؛ که حاصل تحقیقات فوق کشف گورستان‌های قدیمی و کشف سفالینه‌های زیبا از ظروف و شکل حیوانات و پرندگان و اشیائی از جنس آهن و برنج که مربوط به عصر آهن است.
 
در تحقیقات آمده‌است که در خوروین آهن بیشتر مورد استفاده بوده و غالباً منحصر به زینت آلات بوده‌است. ظروف به شکل سر قوچ و لوله‌های طویل سفالی در مراسم تدفین کاربرد داشته‌است. اسلحه‌های مکشوفه خوروین از جمله آثار مکشوفه فلزی و اسلحه سرد از این محوطه باستانی شامل خنجر بزرگ با تیغه مزین به رگه رگه و دسته منقوش به دکمه مشبک؛ خنجر بزرگ با تیغه راه راه و دسته مجوف استخوانی؛ خنجر بزرگ با تیغه مثلثی مزین به یک شیار در وسط و نقش صلیب برجسته؛ خنجر با تیغه‌های راه راه مثلثی شکل با سر کج؛ سر نیزه؛ سر پیکان‌ها در انواع مختلف (قابل قیاس با سیلک کاشان) اسلحه‌های متنوع که با محوطه‌های باستانی لرستان قابل مقایسه‌است.

قدمت اشیایی که تاکنون در این محوطه یافت شده به دوهزارو ۸۰۰ تا سه هزار و ۲۰۰ سال پیش باز می‌گردد.
این محوطه باستانی از جمله آثار باستانی مجموعه گنج تپه خوروین است که در اثر حفاری‌های غیرمجاز در دست تخریب است.