جنبش فتح که به دنبال عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی بود در دهه ۹۰ میلادی اقدام به آغاز مذاکرات با طرف صهیونیست و به رسمیت شناختن اسراییل کرد. گرچه جنبش فتح در نهایت به رهبری تشکیلات خودگردان فلسطین در کرانه باختری رسید، اما مذاکرات در اسلو، پایتخت نروژ هیچ گاه به نتیجه مشخصی نرسید و تل آویو هرگز حاضر به پذیرش کشور مستقل فلسطین نشد. همین اقدام کافی بود تا جنبش حماس که معتقد بر مقابله با دشمن صهیونیست است در میان فلسطینیان محبوبیت پیدا کند.
به گزارش الجزیره، تصمیم ۳ کشور اروپایی شامل اسپانیا، نروژ، و ایرلند برای به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین گرچه با خشم مقامات تل آویو همراه شد، اما این کشور‌ها این اقدامات را بخشی از تلاش دیپلماتیک برای پایان بخشیدن به مناقشه اسراییل – فلسطین می‌دانند.
اسپین بارث اید، وزیر خارجه نروژ در این باره گفت: تصمیم اسپانیا، نروژ، و ایرلند برای به رسمیت شناختن فلسطین بخشی از برنامه صلح اسلو ۲ برای خاورمیانه محسوب می‌شود. ما نمی‌توانیم در روشی که در دهه ۹۰ میلادی در آن گیر کردیم بمانیم. ما باید بدانیم که اکنون در سال ۲۰۲۴ قرار داریم و نیازمند آن هستیم که از نسخه به روزرسانی شده تلاش‌های خود برای استقرار صلح استفاده کنیم.
نخستین دور مذاکرات سازش در نروژ در نهایت به امضای توافق صلح موسوم به اسلو میان اسحاق رابین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی و یاسر عرفات، رهبر جنبش آزادی بخش فلسطین رسید؛ گرچه در نهایت تل آویو هیچ کدام از بند‌های مورد تعهد خود را اجرایی نکرد.
اسحاق رابین در نهایت به دست یک جوان ۲۵ ساله صهیونیست به دلیل آنچه خیانت وی به آرمان اسراییل بزرگ خوانده می‌شود، کشته شد. ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی از حزب لیکود از طرفداران ترور رابین محسوب می‌شود.
مترجم: ابوالفضل هاشمی
